วันศุกร์ที่ 22 พฤศจิกายน พ.ศ. 2567

ขอให้จบด้วยดี / โดย พระพยอม กัลยาโณ

On December 6, 2016

คอลัมน์ : สำนักข่าวพระพยอม
ผู้เขียน : พระพยอม กัลยาโณ

คดีประวัติศาสตร์วงการสงฆ์ที่เกิดขึ้นมาหลายยุคหลายสมัย มักโด่งดังช่วงระยะสั้นเดี๋ยวเดียว 2 ม้วน 3 ม้วนก็จบ ไม่นานก็จบ แต่มีคดีที่ไม่จบและนานจนเป็นประวัติศาสตร์ซึ่ง พล.ต.อ.วสิษฐ์ เดชกุญชร เขียนว่า คดีที่เยิ่นเย้อเนิ่นนาน สอบสวนกันไม่รู้จักจบจักสิ้นหรือไม่มีวี่แววจะจบง่ายๆยาวนานเป็นประวัติศาสตร์ก็คือคดีของ “ท่านธัมชโย” ซึ่งท่านวศิษฐ์ไม่เรียก “พระ” แล้วก็มีหลายคนหลายคอลัมน์คล้องตามกับท่านวศิษฐ์ไม่น้อยทีเดียว แต่คราวนี้เห็นท่าว่าอาจจะเอาจริงเอาจัง รัฐมนตรีในรัฐบาลก็บอกว่าท่านไม่ใช่ผู้วิเศษที่จะอยู่เหนือกฎหมาย เหนือกบินบ้านเมือง

แต่ที่น่าวิเคราะห์กันก็คือมวลชนที่อยู่ในลักษณะเหมือนจะเป็นโล่มนุษย์ กำแพงมนุษย์ ซึ่งทางพระธรรมกายก็บอกว่าไม่ใช่ แต่เป็นการสวดมนต์เพื่อถวายในหลวงรัชกาลที่ 9 ล้านจบ หรืออะไรก็แล้วแต่ ถ้าสวดธรรมจักรล้านจบนี่ไม่ใช่ธรรมดา ท่านวศิษฐ์ก็บอกว่า จะต้องเกิดนิมิต เกิดอะไรเหมือนมีปาฏิหาริย์ ไม่อย่างนั้นคงไม่เป็นอย่างที่เรารับทราบรับรู้กันขณะนี้ว่า มันเหมือนมีอะไรที่คอยขัดคอยขวาง

เรื่องตัวบุคคลก็มีโอกาสเปลี่ยนแปลงได้ แม้พระดี บางทีก็พลาดได้ พระผู้ใหญ่หลายรูประดับเจ้าคณะจังหวัดที่มีภาพพจน์ดีมาตลอด แต่มาเจอนารีพิฆาตก็ม้วนเสื่อไปก็มี ถือเป็นเรื่องน่าเสียดายแท้ๆเลย ทั้งหมดทั้งสิ้นก็เพราะความไม่พอ ความทะยานอยาก เลยก่อให้เกิดปัญหา

วัดต่างๆจึงควรสังวรณ์เรื่องลาภสักการะต่างๆมันจะฆ่าชื่อเสียงได้ ลาภสักการะมักจะฆ่าคนที่อ่อนแอ ไม่มีความเข้มแข็งในอุดมการณ์ในการบวช จึงมักจะพลาดท่า อย่างที่มีการทำสำรวจว่า ชาวพุทธไทยเข้าใจหลักศาสนาเพียง 17 เปอร์เซ็นต์ อีก 83 เปอร์เซ็นต์ไม่เข้าใจ ทำให้พุทธบริษัทไปคุ้มครองใครต่อใคร ไม่ได้คุ้มครองเนื้อหาหลักธรรม กฎหมาย ขนบธรรมเนียมจารีตประเพณีที่ควรปฏิบัติกันมา

ผิดก็ต้องยอมรับผิด ไม่ผิดก็ต้องไปสู้กันในศาล ไม่ใช่ใช้วิธีเตะถ่วงยื้อเวลากันไป ข่มขู่กันไปมา ทำให้ตกอกตกใจอะไรกัน หนังสือพิมพ์ก็เขียนการ์ตูนล้อได้แทบทุกวันว่าจะจับเป็นหรือจับตาย จับเป็นคือเอาตัวเป็นๆมา จับตายก็คือรอให้ตายก่อนแล้วค่อยไปจับ

ยิ่งเอาบทเขียนของ ท่านเจ้าคุณพระพรหมคุณาภรณ์ ที่ได้เลื่อนเป็น สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ บอกว่าน่าเป็นห่วงธรรมวิปริตผิดจากธรรมวินัย ทีวีก็เอามาเรื่องนี้จึงเป็นเรื่องแปลก ถือเป็นประวัติศาสตร์ที่ไม่มีใครแตะต้องได้ง่ายๆจะเป็นดาวค้างฟ้ามั้ย ธรรมดาดาวเห็นตอนมืด พอสว่างก็หายไป แต่นี่ไม่รู้ยังมืดอยู่หรือยังสว่างไม่พอ ดาวจึงยังไม่หายไป

ตามหลักกฎแห่งกรรม อย่างอาตมาก็รับมาเกินควรแล้ว ถ้าอาตมาโดนเข้าอย่างนี้คงต้องเอาปิ๊บคลุมหัวหรือขุดหลุมฝังตัวเองดีกว่าฝังกลบเกลื่อน ถึงไม่ได้ฝังตัวตายในแผ่นดิน แต่อยู่แผ่นดินที่แคบมาก จะออกไปไหน มาไหนก็ไม่ได้ ต้องหลบๆซ่อน อะไรทำนองนี้ คนเราผิดกันได้ เขาก่อเขาก็ต้องรับไป กรรมใดใครก่อ กรรมนั้นย่อมตามสนอง

เอาล่ะ เห็นเขาบอกว่ามี 2 ฝ่าย ฝ่ายหนึ่งอยากให้มอบตัว อีกฝ่ายหนึ่งอยากให้ยื้อไว้ก่อน คงตกผลึกได้สักวันหนึ่ง ละครเรื่องนี้ยาว 15 ปี แต่อีกไม่นานก็คงจบ ต้องถึงวันจบ ก็หวังว่าจะจบด้วยดี ไม่ไปตีกันก่อนจบแน่นอน

เจริญพร


You must be logged in to post a comment Login