วันศุกร์ที่ 22 พฤศจิกายน พ.ศ. 2567

กฎหมา(ย)! / โดย นายหัวดี

On December 23, 2016

คอลัมน์ : ฉุก(ละหุก)คิด
ผู้เขียน : นายหัวดี

เรื่องของคนโกง คนชั่ว คนดี ถือเป็น “ธง” ของรัฐบาลทหารและพวกพ้องบน “เรือแป๊ะ” โดยออกกฎหมายและมาตรการสารพัดเพื่อทำให้คนชั่วคนโกงหมดจากแผ่นดิน

ร่างรัฐธรรมนูญจึงเน้นหนักที่การปราบโกง อย่างที่ นายมีชัย ฤชุพันธุ์ ประกาศอย่างภาคภูมิใจว่าเป็นรัฐธรรมนูญที่ดีที่สุดฉบับหนึ่ง ซึ่งไม่ใช่แค่ปราบการทุจริตคอร์รัปชัน แต่จะหยุดการทำรัฐประหารด้วย

“กฎหมายลูก” จึงมีการกำหนดบทลงโทษ “นักการเมือง” รุนแรงถึงขั้น “ประหารชีวิต” หากมีการซื้อขายตำแหน่งและล้มล้างการปกครอง!

ใครทำผิดทำชั่วก็ต้องรับสิ่งที่ทำตามกฎหมาย แต่ที่มีปัญหามาตลอดคือ ความยุติธรรม เป็นธรรมและเสมอภาค ไม่ “เลือกปฏิบัติ” โดยเฉพาะการลงโทษคนโกงบ้านโกงเมืองซึ่งเป็นปัญหาใหญ่ของประเทศ จึงไม่ใช่แค่ “นักการเมือง” แต่ต้องลงโทษทุกคนที่โกง

อย่างที่ นายองอาจ คล้ามไพบูลย์ แกนนำพรรคเก่าแก่ บอกว่าไม่ติดใจเรื่องการลงโทษถึงขั้น “ประหารชีวิต” แต่ติดใจว่าเมื่อลงโทษผู้ดำรงตำแหน่งทางการเมือง ทำไมกฎหมายจึงไม่ครอบคลุมถึง “นายกรัฐมนตรีคนนอก” หรือ “รัฐมนตรีที่ไม่สังกัดพรรคการเมือง”?

ปัญหาจึงอยู่ที่ “กฎหมาย” ต้องเป็น “กฎหมาย” ไม่ใช่ “กฏหมา(ย)” ที่ “คนดีทำอะไรก็ไม่ผิด”!?


You must be logged in to post a comment Login