ปากหวานท้องมีด / โดย กิ่งเหมย

• Tweet
• 

คอลัมน์ : วิถีบูรพา
ผู้เขียน : กิ่งเหมย

ฉบับนี้ขอเสนอสุภาษิตที่ว่า “โข่ว มี่ ฟู่ เจี้ยน” หรือ “ปากหวานท้องมีด”

ในสมัยจักรพรรดิถังสวนจง แห่งราชวงศ์ถัง มีขุนนางผู้หนึ่งนามว่า หลี่หลินฝู่ เป็นคนที่มีความรู้ความสามารถ สามารถเขียนและวาดภาพได้อย่างสวยงามไม่มีที่ติ แต่กลับแอบทำเรื่องทุจริตเสมอๆ แต่ทุกครั้งก็รอดตัวมาได้เพราะการเสแสร้งทำต่อหน้าองค์จักรพรรดิ ทำให้เขากลายเป็นที่ไว้วางใจในองค์จักรพรรดิ ขุนนางและพระสนมชายา ทำให้เขารับราชการในวังได้ยาวนานถึง 19 ปี

ลักษณะสำคัญของหลี่หลินฝู่คือ ภายนอกจะดูราวกับว่าเป็นคนดี มีมนุษยสัมพันธ์ที่ดี ชอบช่วยเหลือผู้อื่น ยามพูดก็ไพเราะน่าฟัง สร้างความน่าเชื่อถือให้แก่ทุกคนที่ได้ยิน

แต่ในความเป็นจริง อุปนิสัยและความคิดของเขากลับตรงกันข้ามกันทั้งหมด กล่าวคือ เขาเป็นคนที่กลับกลอกปลิ้นปล้อน เป็นคนที่ชอบให้ร้ายและใส่ร้ายผู้อื่น แม้ว่าตอนแรกจะไม่มีใครรู้ แต่คนชั่ว สุดท้ายความเลวร้ายก็ปรากฏ คนเริ่มพบว่า ในคำพูดที่ไพเราะเสนาะหูของเขา กลับเต็มไปด้วยมีดที่คอยทำร้ายคนอื่นทุกครั้งยามที่เขาเผลอ

ดังนั้น ทุกคนจึงพากันเรียกเขาว่า “ปากมีน้ำผึ้ง ท้องมีมีด”

ปากหวานท้องมีด หมายถึง วาจามีแต่ความไพเราะ แต่จิตใจกลับเต็มไปด้วยความพยายามที่จะทำร้ายคนอื่น

You must be logged in to post a comment Login