แร้งกระพือปีก! / โดย สนานจิตต์ บางสพาน

• Tweet
• 

คอลัมน์ : สากกะเบือยันเรือรบ
ผู้เขียน : สนานจิตต์ บางสพาน

สนจ. ลืมส่งต้นฉบับ จนโดนทวงถึงได้นึกได้ อ้าว! ไอ้ห่าน…กูลืม สังขาร วิญญาณมาแว้ว มาแบบไม่ต้องเชิญ มาแบบไม่มีสัญญาณล่วงหน้า

พอลงมือเขียนเหลือบไปเห็นราชกิจจานุเบกษาประกาศให้วันที่ 6 เมษายน เป็นวันที่จะมีพระบรมราชโองการของ สมเด็จพระเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 10 พระราชทานรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทยที่ผ่านการลงประชามติจากรัฐสภาเรียบร้อยแล้ว

นั่นเท่ากับระฆังของการ “เลือกตั้ง” ดังขึ้นแล้ว แต่พูดก็พูดเถอะ สนจ. เฉยๆกับเรื่องพวกนี้แล้ว เลือกตั้งภายใต้ “โครงสร้าง” ที่คิด เขียน ร่างกันแบบ “กูจะเอาอย่างนี้” จากบรรดาเนติบริกรอย่าง “มีชัย-วิษณุ” หลังจาก “ไอ้ปื๊ด” โดนหลอกจนเสียรูปมวย

กลวิธีในการบล็อก การสอดไส้ การลากตั้ง การกำหนดคนว่าของใคร มาจากไหน เอาแบบเห็นกันจะจะ ไม่มีซ่อนเร้นปิดบังอำพราง ไม่มีชั้นเชิง แต่มาแบบ “อันธพาล” คือ

กูจะเอาอย่างนี้ พวกมึงประชาชนมีอะไรไหม ข้องใจไหม?

มันไม่สนุกและไม่มัน พรรคการเมืองและนักการเมืองอาชีพก็แค่ตัวประกอบ ลงไปเล่นก็แค่ “หาเงินยังชีพ” ก็เท่านั้น จะอาละวาดฟาดงวงฟาดงาก็แค่ “ตีปลาหน้าไซ” ประมาณว่า… เฮ้ย! แบ่งๆลงมาบ้างสิโว้ยงบประมาณน่ะ…ฮา

เรื่องแบบนี้อย่ามาถกมาเถียงกันเลย ผ่านมา 40 ปีกับอาชีพทำข่าวและนักหนังสือพิมพ์ เห็นมาจนเบื่อ ลูปหรือวัฏจักรมันหมุนวนอยู่อย่างนี้ เหมือนมอเตอร์ไซค์ไต่ถัง พอน้ำมันหมด คนขับเริ่มเหนื่อยหมดแรง ก็วนลงล่างก้นถัง จอดรถ เดินออกประตูเล็กๆก้นถัง เปลี่ยนคนขี่ แต่ทุกอย่างยังเหมือนเดิม

คนดูก็ตื่นเต้น สนุกเร้าใจ จบรอบก็เดินลงจากถังกลับบ้าน ไปเผชิญหน้ากับความจริงของชีวิตตามฐานานุรูป ตามอัตภาพ ตามชนชั้น คนที่สบายก็คือ “เจ้าของกิจการมอเตอร์ไซค์ไต่ถัง” และ “เจ้าของที่ดิน” ที่เปิดให้มีการจัดงานวัด โดย “คนจัด” ได้เงินก้อนไปจัดสรรแบ่งปันกันไป

สนจ. รู้จักจ้ำบ๊ะ เพลงเชอรี่ พิงค์ รำวง สาวน้อยตกน้ำ ลิเก และหนังกลางแปลง มาตั้งแต่เป็นบักหำจ่อยอยู่ขอนแก่น

จนตอนนี้หำกลับมาจ่อยเหมือน “ทารก” อีกครั้งเมื่อความเฒ่ามาเยือน สังขารเริ่มกลับไปเหมือนเด็กทารก ดีอยู่ว่ายังพยายามประคับประคองให้จิตและสมองคิดแบบผู้ใหญ่อยู่ คือพยายามไม่ให้ “เสียคน” ตอนแก่

ไม่ให้เด็กรุ่น “จ่านิว-เนติวิทย์” ถอนหงอกเอาได้ง่ายๆว่า เป็นพวกแก่เพราะกินข้าว เฒ่าเพราะอยู่นาน…ฮา

การเมืองไทยก็แค่ลิเกโรงเดิม เล่นกันเรื่องเดิมๆ ตัวละครเดิมๆ บรรยากาศเดิมๆ เจ้าของวิกก็เดิมๆ

แต่เชื่อไว้อย่าง พลวัตของโลกไม่ปล่อยให้อะไรที่ “เดิมๆ” ดำรงสภาพของมันอยู่ได้หรอก

ถ้าไม่ปรับเปลี่ยนหรือลดทอนอาการ “เอาแต่ได้” ใครจะฉิบหายช่างแม่งของชนชั้นปกครอง อำมาตย์ราชมนตรี และทุนระดับชาติ

ก็คงต้องรอดูกันไป ใครจะรอก็รอ สนจ. เลิกรอนานแล้ว

เบื่อ…ฮา

You must be logged in to post a comment Login