ไม่ตีกันก็ไม่รู้จักกัน / โดย กิ่งเหมย

• Tweet
• 

คอลัมน์ : วิถีบูรพา
ผู้เขียน : กิ่งเหมย

ฉบับนี้ขอเสนอสุภาษิตที่ว่า “ปู้ ต่า ปู้ เซียง ซื่อ” หรือ “ไม่ตีกันก็ไม่รู้จักกัน”

เรื่อง “วีรบุรุษเขาเหลียงซาน” เล่าว่า ซ่งเจียง ได้ทำผิดกฎหมายหนีมายังเจียงโจวและได้มาพบกับไต้จง ทั้งคู่จึงเดินทางไปดื่มเหล้าด้วยกันที่ในเมือง เมื่อมาถึงร้านเหล้าก็มาพบกับหลี่ขุย ทั้งสามจึงร่วมวงดื่มเหล้ากัน

ต่อมาทั้งสามย้ายที่ไปดื่มเหล้ากันริมน้ำ ซ่งเจียงสั่งต้มปลามาแต่ปลาไม่สด จึงสั่งให้พ่อครัวทำมาให้ใหม่ แต่พ่อครัวบอกว่าไม่มีปลาสดเหลืออยู่เลย หลี่ขุยจึงตัดสินใจอาสาออกไปซื้อมาให้

หลี่ขุยเดินไปที่เรือประมงลำแรก เพื่อขอซื้อปลา แต่ชาวประมงบอกว่าเจ้านายไม่อยู่เลยไม่กล้าขายให้ หลี่ขุยจึงขึ้นไปบนเรืออีกลำ โดยหยิบรั้วไม้ไผ่ที่ปักอยู่ติดมือขึ้นไป ทำให้ปลาที่ถูกขังอยู่ในนั้น ว่ายหนีหลุดไปจนหมด

บรรดาลูกเรือจึงเอาไม้พายมาไล่ตีหลี่ขุย แต่ไม่นานลูกเรือก็ลงไปกองกับพื้น จนกระทั่งเจ้าของเรือนามว่า จางซุ่น เดินมาเห็นเข้า จึงมาท้าสู้กับหลี่ขุยต่อ

ทั้งคู่ฝีมือสูสี สู้กันจนตกน้ำ จางซุ่นเห็นว่าในน้ำหลี่ขุยสู้ตนเองไม่ได้ จึงพยายามจับหลี่ขุยกดน้ำ พร้อมตีจนหลี่ขุยสะบักสะบอม

ขณะนั้นเอง ไต้จงเดินมาตามมาเห็นเหตุการณ์เข้า จึงร้องตะโกนไปว่า “ยั้งมือให้พี่ชายของข้าด้วยเถิด โปรดขึ้นมาจากน้ำเสียเถิด” จางซุ่นรู้จักและนับถือไต้จงมาก ได้ยินดังนั้นจึงตกใจและปล่อยหลี่ขุย ทั้งคู่ว่ายกันมาบนฝั่ง

ไต้จงแนะนำว่า หลี่ขุยคือพี่น้องของตน จางซุ่นจึงกล่าวขอโทษ หลี่ขุยกล่าวว่า “ท่านตีข้าจนระบมไปหมด” จางซุ่ยก็เลยตอบกลับไปว่า “ท่านเองก็ตีข้าซะระบมเช่นกัน” พอกล่าวจบทุกคนก็หัวเราะขึ้นพร้อมกัน

ไต้จงกล่าวว่า “วันนี้พวกท่านทั้งสองได้กลายเป็นพี่น้องกัน ถ้าไม่ตีกันคงไม่รู้จักกัน”

ไม่ตีกันกันรู้จักกัน หมายถึง หากไม่ลงมือชกต่อยกัน ก็จะไม่รู้จักกัน เพราะการตีกันจะทำให้เข้าใจกันมากขึ้น

You must be logged in to post a comment Login