วันพุธที่ 17 กรกฎาคม พ.ศ. 2567

ตีโจทย์ผิด?

On July 3, 2017

คอลัมน์ : โลกวันนี้มีประเด็น

หลังมีนักรบไซเบอร์คอยทำสงครามข่าวสารแต่ยังกู้สถานการณ์ไม่ได้ ล่าสุดมีการผุดเพจเปรี้ยงขึ้นมาทำสงครามข่าวสารบนโลกออนไลน์ โดยเป้าหมายหลักของเพจคือการนำเสนอข่าวสารของท่านผู้นำและชี้แจงข่าวสารเกี่ยวกับท่านผู้นำที่เห็นว่าเกิดความผิดพลาดคลาดเคลื่อน

ความจริงท่านผู้นำและคณะที่มีอำนาจอยู่ในตอนนี้ไม่ได้มีปัญหาเรื่องพื้นที่สื่อ เพราะอำนาจที่มีในมือจะเรียกใช้สื่อทั้งของรัฐและเอกชนตอนไหนเมื่อไหร่ก็ได้

แม้ไม่ใช้อำนาจขอความร่วมมือท่านผู้นำและคณะก็ครองพื้นที่สื่อทุกสื่ออยู่แล้ว สามารถเข้าถึงประชาชนได้ทุกระดับ ทุกตำบล ทุกหมู่บ้าน หากเห็นว่ามีเรื่องเข้าใจผิดก็สามารถใช้สื่อหลักสื่อรองแก้ข่าวได้ทันที การเปิดเพจเพื่อตอบโต้จึงอาจเป็นเรื่องเกินความจำเป็น

ปัญหาของท่านผู้นำและคณะผู้มีอำนาจตอนนี้ไม่ได้อยู่ที่ขาดพื้นที่สื่อใช้สื่อสารกับประชาชน ประชาสัมพันธ์ผลงาน หรือทำงานเข้าใจเรื่องต่างๆ

แต่ปัญหาอยู่ที่การขาดความน่าเชื่อถือ

“สื่อ” เป็นแค่ตัวกลางเหมือนไปรษณีย์ส่งสารไปถึงประชาชน ความน่าเชื่อถือจึงไม่ใช่เรื่องของสื่อ ประสิทธิภาพการเข้าถึงประชาชนของสื่อ หรือชนิดของของสื่อ

แต่ปัญหาอยู่ที่ “สาร” และ “คนส่งสาร”

เมื่อปัญหาอยู่ที่ “สาร” และ “คนส่งสาร” หากจะแก้ปัญหาก็ต้องไปแก้ที่ต้นตอ

ต้องดูว่า “สาร” ที่ต้องการจะสื่อกับประชาชนนั้นเป็นสารที่มีเนื้อหาสาระเข้าใจง่ายหรือไม่ “สาร” นั้นมีความน่าสนใจในตัวเองหรือไม่ เสพแล้วไม่เข้าใจไปเป็นอย่างอื่นหรือมีช่องให้ฝ่ายตรงข้ามนำไปบิดประเด็นให้เป็นอย่างอื่นได้หรือไม่

แต่ “สาร” ก็ยังมีน้ำหนักน้อยกว่า “คนส่งสาร”

ทำไมเรื่องเดียวกันแต่คนพูดคนละคนประชาชนจึงให้ความสนใจต่างกันและให้ความเชื่อถือต่างกัน คำตอบคือความน่าเชื่อถือของ “คนส่งสาร”

พูดมากคนเชื่อถือน้อย พูดน้อยคนเชื่อถือมาก มีให้เห็นเป็นตัวอย่างมากมายในสังคมไทย

ความน่าเชื่อถือของ “คนส่งสาร” จะเกิดจากอะไรได้บ้าง

ความเชื่อถือไม่ได้เกิดจากอำนาจ แต่เกิดจากความรู้จริงของ “คนส่งสาร” เวลาใครถามอะไรสามารถตอบได้ไม่มั่ว นอกจากนี้ ความน่าเชื่อถือยังเกิดจาก “คนส่งสาร” วางตัวและมีพฤติกรรมที่เหมาะสมกับสถานที่ สถานการณ์อย่างสม่ำเสมอ เป็นคนจริงใจ เปิดเผย ตรงไปตรงมา มีจิตใจเป็นกลางเป็นธรรมไม่ลำเอียง ยอมรับความจริง เปิดรับและเคารพฟังความเห็นของผู้อื่น พูดจริงทำจริง รักษาคำพูด ฯลฯ

ความน่าเชื่อถือเป็นสิ่งที่ใช้เงินซื้อไม่ได้ ใช้อำนาจแต่งตั้งก็ไม่ได้ แต่เป็นสิ่งที่ต้องสร้างขึ้นมาเอง

ปัญหาของท่านผู้นำและคณะไม่ได้อยู่ที่พื้นที่สื่อ หากแต่อยู่ที่ “สาร” และ“คนส่งสาร” ถ้าแก้สองอย่างนี้ไม่ได้ ก็ทำให้ประชาชนเชื่อถือไม่ได้ ไม่ว่าจะเปิดเพจสักกี่เพจ จะยึดสถานีวิทยุโทรทัศน์ทุกช่อง ก็ไม่ช่วยทำให้ได้รับชัยชนะในสงครามข่าวสาร

ไม่เช่นนั้นคงไม่ต้องมาบ่นตัดพ้อว่าพูดก็แล้ว แต่งเพลงก็แล้ว แต่งกลอนก็แล้ว ถ้ายังไม่ฟังต่อไปคงต้องให้โฆษกร้องลิเก

เวลาที่ผู้มีอำนาจพูดไม่ใช่ประชาชนไม่ฟัง แต่ฟังแล้วไม่ค่อยเชื่อคือโจทย์ที่ต้องแก้ต้องเกาให้ถูกที่คัน


You must be logged in to post a comment Login