มีชื่อไร้จริง / โดย กิ่งเหมย

• Tweet
• 

คอลัมน์ : วิถีบูรพา

ผู้เขียน : กิ่งเหมย

ฉบับนี้ขอเสนอสุภาษิตที่ว่า “โหย่ว หมิง หวู สือ” หรือ “มีชื่อไร้จริง”

ตำนานเล่าว่า วันหนึ่งหมอซูเซี่ยงแห่งแคว้นจิ้น คิดที่จะเดินทางไปเยี่ยมเพื่อนเก่า หานซวนจื่อ ซึ่งตอนนั้น หานซวนจื่อ ดำรงตำแหน่งหนึ่งในรัฐมนตรีของแคว้น อันเป็นตำแหน่งที่สูงส่งยิ่ง

พอซูเซี่ยงเข้าพบกับหานซวนจื่อแล้ว หานซวนจื่อกลับทอดถอนหายใจ และกล่าวว่า ตัวเองนั้นยากจนยิ่งนัก

แต่ซูเซี่ยงกลับลุกขึ้นยืนน้อมตัวคารวะหานซวนจื่อ ทำให้เขาแปลกใจมาก และถามกลับไปยังซูเซี่ยงว่า “ข้านั้นแม้จะมีชื่อว่าเป็นรัฐมนตรี แต่ไม่มีความเป็นรัฐมนตรีที่แท้จริง เทียบกับพวกหมอเช่นท่านไม่ได้ ข้าทุกวันนี้อยู่ด้วยความร้อนใจ แล้วเหตุใดท่านจึงคารวะข้าเล่า”

ซูเซี่ยงตอบกลับไปว่า “เพราะท่านยากจนข้าจึงเดินทางมาคารวะท่าน ความยากจนมิใช่เรื่องเสียหาย เพียงท่านนึกถึงเรื่องความโชคร้ายของพ่อลูกอี้หวู่จื่อสามรุ่น ท่านก็จะทราบได้”

ซูเซี่ยงรู้ว่าหานซวนจื่อรู้เรื่องเกี่ยวกับครอบครัวอี้หวู่จื่อเป็นอย่างดี น่าจะทำให้ได้สติขึ้นมาได้บ้าง สุดท้ายซูเซี่ยงกล่าวต่อไปว่า “ข้าเห็นว่าท่านนั้นยากจนเหมือนกับอี้หวู่จื่อ และคิดว่าท่านก็ประพฤติตนเป็นคนมีคุณธรรมเช่นเดียวกับอี้หวู่จื่อ ดังนั้น ข้าจึงคารวะท่าน แต่ข้ายังหวั่นใจว่า ไม่รู้เมื่อใดจึงจะได้มาคารวะท่านอีก”

หานซวนจื่อ ได้ยินดังนั้นก็รู้สึกตัว ม่านหมอกบังตาสลายไป เหลือแต่ความปิติยินดี กล่าวกับซูเซี่ยงด้วยความเคารพว่า “ขอบคุณท่านที่ช่วยสั่งสอนข้า มิเช่นนั้น ข้าคงจะยังพาตัวข้าเข้าสู่ความดำมืดและไม่รู้ต่อไป”

คำว่า มีชื่อไร้จริง หมายความว่า มีชื่อเสียง แต่ในความเป็นจริงแล้วไม่ได้เป็นเช่นนั้น

You must be logged in to post a comment Login