คนตาพิการ-ม้าตาบอด / โดย กิ่งเหมย

• Tweet
• 

คอลัมน์ : วิถีบูรพา

ผู้เขียน : กิ่งเหมย

ฉบับนี้ขอเสนอสุภาษิตที่ว่า “หมาง เหริน เซีย หม่า” หรือ “คนตาพิการม้าตาบอด”

วันหนึ่ง หวนสวน กู้ข่ายจือและเยียนจ้งคัน ได้นั่งดื่มเหล้าด้วยกันในบ้าน

จนกระทั่ง มีผู้เสนอแข่งกันเล่าเรื่อง เรื่องใครเล่าได้น่าหวาดเสียวที่สุดจะเป็นผู้ชนะ โดยเรื่องที่เล่าจะเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งก็ได้

หวนสวนรีบเล่าก่อนเป็นคนแรก โดยเล่าว่า “มีคนเอาหอกแหลมมาทิ่มที่ศีรษะแล้วเอาไปล้างข้าวสาร เอามีดมาฟันร่างกายไปเผาไฟต้มข้าว”

เยียนจ้งคันรีบกล่าวว่า “เรื่องของหวนสวนนั้นไม่หวาดเสียว ฟังเรื่องของข้าดีกว่า มีเด็กอยู่คนหนึ่งไม่สวมรองเท้า แล้วไปเดิมบนหนามแหลมคม”

เยียนจ้งคันยังเล่าไม่ทันจบ อีกคนจึงเล่าแทรกขึ้นมาว่า “ครั้งหนึ่ง มีชายตาบอดขี่ม้าที่ทั้งขาเป๋และตาบอดเดินเข้าไปในป่า ทั้งคู่ไม่รู้ว่า ทางที่กำลังเดินไปนั้น คือทะเลสาบที่ทั้งลึกและกว้างใหญ่ไพศาล”

เยียนจ้งคันที่ตาบอดข้างหนึ่งได้ฟัง ก็รู้สึกหวาดเสียว มือเท้าเย็นไปหมด จึงรีบบอกว่า “หยุดพูดเถอะ”

คนตาพิการม้าตาบอด หมายถึง ล่อแหลมมาก อันตรายเป็นอย่างยิ่ง

You must be logged in to post a comment Login