ความกร่าง…ทำให้เสื่อม / โดย นายหัวดี

คอลัมน์ : ฉุก(ละหุก)คิด

ผู้เขียน : นายหัวดี

การลงใต้ของ “ทั่นผู้นำ” และครม.(ครึ่งเสี้ยว) แทนจะได้คะแนนและได้เสียงเป่านกหวีดดังลั่น กลับกลายเป็นความชุลมุนวุ่นวายจน “ทั่นผู้นำ” ก็เก็บอาการไม่อยู่ ว้ากใส่แม้กระทั่งประชาชนที่ขอให้ช่วยเหลือความเดือดร้อน

ขณะที่เจ้าหน้าที่ทหารและตำรวจก็ใช้อำนาจทั้งสกัดกั้นและจับประชาชนที่เรียกร้องขอความเป็นธรรม ไม่ว่าจะเป็นชาวสวนยางหรือกลุ่มคัดค้านสร้างโรงไฟฟ้าถ่านหินเทพา

การใช้อำนาจจึงยิ่งสะท้อนการเสียชีวิตอย่างปริศนาของ “น้องเมย” นักเรียนเตรียมทหารปีที่ 1 ที่กองทัพและอดีตนายทหารต่างก็เรียงหน้าออกมายืนยันการเสียชีวิตเพราะ “ธำรงวินัย” เป็นเรื่องปรกติ  ทั้งที่ “น้องเมย” ไม่ใช่รายแรก แต่มีอีกหลายคนที่ต้องจบชีวิตเพราะการลงโทษด้วย “การซ่อม” และ “การซ้อม” ที่ไม่มีคำตอบ

การประกาศให้ “สิทธิมนุษยชน” เป็นวาระแห่งชาติ จึงกลายเป็นหอกกลับมาแทงรัฐบาลทหารและกองทัพ เพราะการใช้อำนาจที่เต็มไปด้วยข้อครหานินทา ไม่ว่าเป็น “ธำรงวินัย” ของกองทัพหรือ “รัฐประหาร” ยึดอำนาจมาจากประชาชน

ยิ่งอยู่นานก็ยิ่งย่ามใจ ลืมตัวนึกว่าตนเป็นเจ้านาย ลืมว่าพลเรือนไม่ใช่พลทหาร ลืมไปว่าไปยึดอำนาจเขามา และลืมไปว่าประชาชนไม่ได้เลือกมา

“ความย่ามใจ..ทำให้กร่าง” และ “ความกร่าง..ทำให้เสื่อม”!