ความรักอันยิ่งใหญ่ของเด็กตัวน้อย / โดย บรรจง บินกาซัน

• Tweet
• 

คอลัมน์ : สันติธรรม

ผู้เขียน : บรรจง บินกาซัน

วันหนึ่งขณะที่ผมกำลังเดินอยู่ในห้างสรรพสินค้าชื่อดังเพื่อหาซื้อของขวัญสักชิ้น ผมเห็นแคชเชียร์กำลังพูดกับเด็กผู้ชายอายุในราว 6 หรือ 7 ขวบคนหนึ่งว่า “เงินหนูไม่พอซื้อตุ๊กตาตัวนี้นะ”

เด็กคนนั้นหันมายังผมและถามว่า “ลุงครับ ลุงคิดว่าผมมีเงินไม่พอหรือครับ?”

ผมนับเงินในมือเด็กและตอบว่า “หนูมีเงินไม่พอซื้อตุ๊กตาตัวนี้นะ” แต่เด็กน้อยยังคงถือตุ๊กตาไว้ในมือ ในที่สุดผมจึงถามเด็กคนนั้นว่า “หนูจะซื้อตุ๊กตาไปให้ใคร?” เด็กคนนั้นตอบว่า “เอาไปให้พี่สาวครับ เพราะพี่สาวของผมชอบตุ๊กตาตัวนี้มาก แต่ผมต้องเอาตุ๊กตาตัวนี้ไปให้แม่ก่อน”

หน้าของเด็กน้อยเริ่มเศร้าเมื่อเขาบอกผมว่า “พี่สาวของผมได้กลับไปหาอัลลอฮฺแล้ว พ่อบอกว่าแม่ก็กำลังจะไปหาอัลลอฮฺในไม่ช้าด้วย ผมอยากให้แม่เอาตุ๊กตาตัวนั้นไปด้วยเพื่อให้แก่พี่สาวของผม”

คำพูดของเด็กตอนนั้นทำให้ผมจุกขึ้นมาที่คอหอย หัวใจเกิดอาการหวิวขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก เด็กน้อยคนนั้นมองหน้าผมและกล่าวว่า “ผมบอกพ่อว่าให้บอกแม่อย่าเพิ่งไป ผมอยากให้แม่คอยผมก่อนจนกว่าผมจะกลับมา”

หลังจากนั้นเด็กน้อยก็เอารูปถ่ายตอนเด็กๆที่กำลังหัวเราะอย่างน่ารักมาให้ผมดูและบอกผมว่า “ผมต้องการให้แม่ของผมเอารูปของผมกับพี่สาวของผมไปด้วยเพื่อที่พี่ของผมจะได้ไม่ลืมผม ผมรักแม่ ไม่อยากให้แม่จากผมไป แต่พ่อบอกว่าแม่ต้องไปอยู่กับพี่สาวของผม” หลังจากนั้นเด็กน้อยก็มองไปที่ตุ๊กตาตัวนั้นด้วยสายตาเศร้าๆอย่างเงียบๆอีกครั้ง

ผมรีบเอามือล้วงกระเป๋ากางเกงเพื่อควักกระเป๋าสตางค์และพูดกับเด็กน้อยคนนั้นว่า “ลองดูอีกทีซิว่า หนูมีเงินพอซื้อตุ๊กตาตัวนี้ไหม”

“ครับ” เด็กน้อยตอบ “ผมหวังว่าผมมีเงินพอครับ”

ผมแอบเอาเงินของผมจำนวนหนึ่งเข้าไปรวมกับเงินของเด็กโดยไม่ให้เด็กเห็น เมื่อเด็กน้อยเริ่มนับเงิน เขาก็พบว่าเงินของเขาพอสำหรับซื้อตุ๊กตาตัวนั้นและยังมีเหลืออีกนิดหน่อยด้วย

เด็กน้อยคนนั้นกล่าวว่า “อัลฮัมดุลิลลาฮฺ ขอบคุณอัลลอฮฺที่ให้ผมมีเงินพอ”

หลังจากนั้นเด็กน้อยได้หันมามองผมและกล่าวว่า “เมื่อคืนนี้ก่อนเข้านอนผมขอต่ออัลลอฮฺให้ผมมีเงินพอที่จะซื้อตุ๊กตาตัวนี้เพื่อที่แม่ของผมจะได้เอาไปให้พี่สาวของผม อัลลอฮฺได้ยินผม ผมยังคิดที่จะซื้อดอกกุหลาบสีขาวไปให้แม่ของผมด้วย แต่ผมไม่กล้าขออัลลอฮฺมากเกินไป แต่พระองค์ก็ให้ผมพอที่จะซื้อตุ๊กตากับดอกกุหลาบสีขาว อัลฮัมดุลิลลาฮฺ แม่ของผมชอบดอกกุหลาบสีขาวครับ”

หลังจากเด็กน้อยได้ตุ๊กตาตัวนั้นไปแล้ว ผมก็ไม่มีจิตใจที่จะซื้ออะไรและออกจากห้างโดยไม่มีอะไรติดมือ แต่เรื่องราวของเด็กคนนั้นติดใจผมอย่างไม่รู้ลืม

เมื่อออกมาจากห้างสรรพสินค้า ผมจำได้ว่า 2 วันก่อนหน้านี้ หนังสือพิมพ์ท้องถิ่นได้ลงข่าวคนขับรถเมาสุราขับรถบรรทุกชนรถยนต์คันหนึ่ง ซึ่งมีผู้หญิงคนหนึ่งพร้อมกับเด็กผู้หญิงอยู่ในรถ เด็กผู้หญิงในรถเสียชีวิตคาที่ แต่แม่ของเด็กอาการสาหัสหนัก ครอบครัวของเธอต้องตัดสินใจว่าจะดึงเครื่องช่วยชีวิตเธอออกหรือไม่ เพราะหมอบอกว่าเธอไม่สามารถฟื้นจากอาการโคม่าแล้ว ผมเอะใจขึ้นมาว่าครอบครัวนี้เป็นครอบครัวของเด็กคนนี้หรือไม่

2 วันหลังจากพบกับเด็กน้อยคนนี้ ผมรู้จากหนังสือพิมพ์ว่าผู้หญิงคนนั้นเสียชีวิตแล้ว ผมไม่อาจกลั้นความรู้สึกเศร้าไว้ได้เมื่อผมซื้อดอกกุหลาบสีขาวช่อหนึ่งไปยังสถานที่ที่ศพของเธอถูกวางไว้ให้คนมาเยี่ยมก่อนนำไปทำพิธีทางศาสนาและฝัง

น้ำตาของผมเอ่อท้นออกมาพร้อมกับความเจ็บปวดจุกอยู่ที่คอหอยเมื่อเห็นร่างไร้ชีวิตของเธอมีดอกกุหลาบสีขาวกับรูปของเด็กน้อยคนนั้นและตุ๊กตาที่เขาซื้อให้พี่สาวของเขาวางอยู่บนหน้าอก เมื่อเด็กน้อยเห็นผม เขาจูงมือพ่อของเขามาแนะนำให้ผมรู้จัก ผมดึงเด็กมากอดแน่น และเมื่อนึกถึงภาพตอนที่เขาพยายามซื้อตุ๊กตา ผมไม่สามารถอดกลั้นน้ำตาไว้ได้

มันเป็นน้ำตาสำหรับความรักอันยิ่งใหญ่ที่เด็กตัวน้อยมีต่อแม่และพี่สาวของเขา มันยิ่งใหญ่เกินกว่าที่จะจินตนาการ แต่เพียงเสี้ยววินาทีคนขับรถที่เมาสุราได้มาพรากเอาความรักของเขาไป

You must be logged in to post a comment Login