ตามโลกให้ทัน / โดย พระพยอม กัลยาโณ

• Tweet
• 

คอลัมน์ : สำนักข่าวพระพยอม

ผู้เขียน : พระพยอม กัลยาโณ

ลางร้ายยุค 4.0 เริ่มชี้ให้เห็นถึงปัญหาแรงงาน เมื่อมีข่าวจากสภาองค์การนายจ้างวิตกเรื่องผู้จบปริญญาตรีที่ตกงานสะสม เนื่องจากผู้ประกอบการใช้เทคโนโลยีและหุ่นยนต์แทนแรงงานมนุษย์นับพันนับหมื่นนับแสนคน โรงงานบางแห่งใช้คนไม่กี่คน ทำให้คนที่จบมาตกงาน ทั้งนักศึกษาที่กำลังเรียนจำนวนมากเรียนในสาขาที่ตลาดไม่ต้องการ ส่วนสาขาที่ตลาดต้องการกลับไม่เพียงพอ ด้านอาชีวะต่างๆไม่ค่อยอยากจะเรียน ไม่ชอบเรียนสายอาชีพ อยากจะนั่งในห้องแอร์ มีเงินเดือนสูงๆ แต่ไม่มีงานให้ทำ

คนเราต้องหา ต้องกิน ต้องใช้ เมื่อไม่มีงานทำก็เป็นปัญหาใหญ่ ใครจะนึกว่าต่อไปพวกธูปเทียนที่เคยใช้จะเปลี่ยนเป็นเทียนไฟฟ้า ธูปไฟฟ้า ไม่ต้องมาจุดธูปเทียน เพราะไม่เป็นมลภาวะ ไม่มีมลพิษ สุขภาพก็ดี ไม่ต้องเสียเวลาหรือระมัดระวังภัยต่างๆ ต่อไปโรงงานผลิตธูปเทียนก็จะเหลือน้อยลง

ต่อไปอาจมีการผลิตหุ่นยนต์ที่ตรวจทุเรียนอ่อนแก่ได้ คนซื้อก็มั่นใจว่าได้ของดี คนขายก็ขายได้มากขึ้น อุปกรณ์และเทคโนโลยีเช่นนี้ขายได้เพราะเกษตรกรต้องการ หากผลไม้มีปัญหา ทุเรียนตัดมาอ่อนขายไม่ได้ เกษตรกรก็เสียหาย คิดแล้วก็สงสาร ตัดมาเป็นเงินหลายหมื่นบาท บางคนเป็นแสน ก็ต้องทิ้งหรือเอาไปทำอย่างอื่นเท่าที่จะทำได้ อย่างที่วัดก็มีคนเอามาให้กับมูลนิธิ วัดก็รับไว้ แจกบ้าง ขายบ้างให้กับคนทำบุญ

เรื่องเทคโนโลยีเป็นเรื่องสำคัญของยุคนี้และในอนาคต การศึกษาต้องรีบปรับตัว ปรับระบบให้สอดคล้องกับที่ตลาดต้องการ ไม่ใช่เรียนอย่างหนึ่งแต่ตลาดต้องการอีกอย่างหนึ่ง เพราะฉะนั้นการเรียนการศึกษาต้องตรงกับตลาดแรงงาน หากเรียนมาแล้วตกงานกันมากก็อาจเป็นโจรก่ออาชญากรรมต่างๆ

ดังนั้น ก็ขอให้รีบแก้รีบปรับปรุงเถอะ ใครทำหน้าที่ฝ่ายวิจัยก็ต้องดูว่าอาชีพไหนรุ่ง อาชีพไหนร่วง โรงงานใดที่จะเอาคนออกเพื่อเอาหุ่นยนต์มาแทนก็ต้องเตรียมรองรับ เพราะธุรกิจก็อยากได้กำไรเยอะๆ ไม่อยากมีปัญหาเรื่องคน เพราะคนปัญหามาก จุกจิก ขี้เกียจ ทำอะไรก็ไม่มีมาตรฐาน การตัดสินเรรวน บางทีก็ฟุ้งซ่านจนเสียงานก็เยอะ เพราะฉะนั้นการศึกษาต้องปฏิรูป สร้างคน สร้างงาน

เมื่อคนมีงาน มีเงิน ก็อยู่ดีกินดี เรียกว่า “สัมมากัมมันตะ” ทำงานที่เป็นสัมมาอาชีวะ ประกอบการงานที่ชอบ ใช้ชีวิตที่ชอบ เลี้ยงดูชีวิตที่ชอบ ไม่ไปเป็นโจรผู้ร้าย สังคมก็ไม่วุ่นวาย อย่างที่วัดสวนแก้วต้องการคนเป็นร้อยมาทำงาน เพื่อช่วยเหลือเขายามทุกข์ยาก อดอยาก ปลาซิวปลาสร้อยก็ต้องเก็บกิน จะกินปลากะพง ปลาช่อนตัวใหญ่ ก็ต้องมีงานมีเงินก่อน

ก็ขอฝากไว้ว่าอย่าเกี่ยงงาน เป็นคนต้องง้องาน สร้างงาน อย่ามัวคิดว่าเขาจะต้องมาง้อ เพราะตอนนี้เขาง้อหุ่นยนต์ ง้อเทคโนโลยีต่างๆ คนในวัยเรียน วัยทำงาน ก็ต้องปรับตัวปรับใจก่อนจะไม่มีงานทำ จะได้ไม่อดอยากยากจนข้นแค้น

เจริญพร

You must be logged in to post a comment Login