ฆาตกรรมห้อง 1046 / โดย ศิลป์ อิศเรศ

• Tweet
• 

คอลัมน์ : ร้ายสาระ

ผู้เขียน : ศิลป์ อิศเรศ

(โลกวันนี้วันสุข ประจำวันที่ 12- 19 ตุลาคม 2561)

หลังจากชายหนุ่มเข้าพักในโรงแรมก็มีเรื่องแปลกๆมากมายเกิดขึ้นในห้องพักของเขา แต่ไม่มีใครคาดคิดว่าจะกลายเป็นชนวนให้ชายหนุ่มถูกฆ่าในเวลาต่อมา โดยตำรวจไม่รู้ว่าอะไรเป็นสาเหตุหรือใครคือฆาตกร ไม่รู้แม้กระทั่งว่าผู้เสียชีวิตเป็นใคร

เวลา 13.20 น. วันที่ 2 มกราคม 1935 ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ ใบหูเสียรูป ห่อตัวคล้ายดอกกะหล่ำแบบที่มักพบในกลุ่มนักมวยที่ได้รับบาดเจ็บจากการชกมวย เหนือใบหูมีแผลเป็นขนาดใหญ่ที่ข้างศีรษะ เดินตัวเปล่าไม่มีกระเป๋าเดินทางเข้าไปเช็กอินในโรงแรมเพรสซิเดนท์ เมืองแคนซัสซิตี รัฐมิสซูรี ลงทะเบียนในชื่อ “โรนัลด์ ที. โอเวน”

โรนัลด์ขอห้องที่ไม่ติดถนนและอยู่บนชั้นสูงๆ เสมียนโรงแรมส่งกุญแจห้อง 1046 บนชั้น 10 ให้ พร้อมกับบอกแรนดอล์ฟ พรอพส์ต เด็กยกกระเป๋า ให้ช่วยพาโรนัลด์ไปยังห้องพัก ระหว่างอยู่ในลิฟต์โรนัลด์บอกกับแรนดอล์ฟว่าเขาเพิ่งเช็กเอาต์มาจากโรงแรมมิวฮ์ลบาช เพราะค่าเช่าแพงถึงคืนละ 5 ดอลลาร์

เมื่อถึงห้อง 1046 โรนัลด์ล้วงกระเป๋าเสื้อโค้ตสีดำที่เขาสวม หยิบหวี แปรงสีฟัน และยาสีฟัน มาวางไว้ในห้องน้ำ ก่อนจะออกมานอกห้องพร้อมกับเด็กยกกระเป๋า แรนดอล์ฟล็อกประตูก่อนจะส่งกุญแจห้องให้กับโรนัลด์ ทั้งคู่กลับลงมาที่ล็อบบี้ และโรนัลด์ก็เดินออกจากโรงแรมไป

ประตูไม่ได้ล็อก

แมรี่ ซอพติก แม่บ้านของโรงแรม เพิ่งกลับมาประจำหน้าที่หลังจากขอลาหยุด เธอตรงไปที่ห้อง 1046 เพื่อทำความสะอาด แต่แปลกใจที่พบว่าห้องล็อก ก่อนที่จะลาพักมีผู้หญิงคนหนึ่งมาพักที่ห้องนี้แต่เช็กเอาต์ออกไปแล้ว เธอลองเคาะประตู โรนัลด์เดินมาเปิด แมรี่ขอโทษแขกและบอกว่าจะกลับมาทำความสะอาดตอนที่เขาไม่อยู่ในห้อง

โรนัลด์บอกกับแมรี่ว่าไม่เป็นไร ให้ทำความสะอาดเลย แต่ไม่ต้องล็อกประตูเพราะเขากำลังรอเพื่อน ภายในห้องค่อนข้างมืดเพราะโรนัลด์ปิดม่าน มีเพียงแสงจากหลอดไฟดวงเล็กเท่านั้น ขณะที่แมรี่กำลังทำความสะอาด โรนัลด์ก็หยิบเสื้อโค้ตมาสวมก่อนที่จะหันมาเตือนแมรี่อีกครั้งว่าถ้าทำความสะอาดเสร็จแล้วไม่ต้องล็อกประตู แล้วเขาก็เดินออกจากห้องไป

เวลา 16.00 น. แมรี่กลับมาที่ห้อง 1046 เพื่อเอาผ้าเช็ดตัวผืนใหม่มาให้ เธอพบว่าประตูห้องไม่ได้ล็อกเหมือนกับตอนที่เธอจากมา โรนัลด์นอนหลับอยู่บนเตียง ภายในห้องค่อนข้างมืด แต่แสงไฟจากทางเดินด้านนอกพอจะทำให้แมรี่เห็นกระดาษวางบนโต๊ะมีข้อความเขียนว่า “ดอน ผมจะกลับมาใน 15 นาที รอก่อน”

ไม่ใช้ผ้าเช็ดตัว

เช้าวันรุ่งขึ้นเวลา 10.30 น. แมรี่กลับมาที่ห้อง 1046 เธอเข้าใจว่าโรนัลด์ออกจากห้องแล้วจึงใช้กุญแจไขเข้าไปเพื่อทำความสะอาดแต่กลับพบโรนัลด์นั่งเงียบอยู่ท่ามกลางความมืด แมรี่รู้สึกกระอักกระอ่วนที่เข้ามาในห้องขณะที่แขกยังอยู่ ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น

โรนัลด์ยกหูโทรศัพท์ “ไม่ ดอน ผมไม่อยากกิน ผมไม่หิว ผมเพิ่งกินอาหารเช้า” หลังจากนั้นโรนัลด์ก็วางหูก่อนจะหันมาคุยกับแมรี่ ถามโน่นถามนี่เรื่อยเปื่อย ตบท้ายด้วยการบ่นถึงค่าห้องพักโรงแรมมิวฮ์ลบาชขณะที่แมรี่เก็บผ้าเช็ดตัวใช้แล้วไปซักและรีบเดินออกจากห้อง

เวลา 16.00 น. แมรี่นำผ้าเช็ดตัวผืนใหม่มาเปลี่ยนให้ เธอได้ยินเสียงผู้ชาย 2 คนคุยกัน แมรี่เคาะประตูและบอกว่านำผ้าเช็ดตัวผืนใหม่มาให้ เสียงดุดันไม่คุ้นหูตะโกนออกมาจากในห้องบอกว่าไม่ต้องการผ้าเช็ดตัว แมรี่รู้สึกแปลกใจ ภายในห้องไม่มีผ้าเช็ดตัวเพราะเมื่อเช้าเธอเก็บเอาไปซัก แต่ลึกๆก็รู้สึกดีใจที่ไม่ต้องเข้าไปในห้องพักของแขกที่มีพฤติกรรมแปลกๆ

มีแต่คนแปลกๆ

เย็นวันนั้น จีน โอเวน (ไม่ได้เป็นญาติกับโรนัลด์) เปิดห้องพัก 1048 ซึ่งติดกับห้อง 1046 เธอรู้สึกหงุดหงิดที่ต้องนอนฟังเสียงผู้หญิงกับผู้ชายทะเลาะกันที่ห้องข้างๆ สักพักก็ได้ยินเสียงโครมคราม ตามมาด้วยเสียงคล้ายคนหอบ แต่คิดไปว่าเป็นเสียงคนนอนกรนจึงไม่ได้สนใจ

ชาร์ล โบลเชอร์ พนักงานควบคุมลิฟต์ ได้ยินเสียงเอะอะเช่นกัน แต่เขาคิดว่าเป็นเสียงจากห้อง 1055 ที่มักจะจัดปาร์ตี้เสียงดัง เวลาหลังเที่ยงคืนเล็กน้อยชาร์ลพาแขกผู้หญิงคนหนึ่งขึ้นลิฟต์มาที่ห้อง 1026 เขาจำได้ว่าเธอมาที่โรงแรมกับผู้ชายไม่ซ้ำหน้าเป็นครั้งคราว

5 นาทีผ่านไป ผู้หญิงคนนั้นเรียกลิฟต์ขึ้นมาที่ชั้น 10 เธอบอกชาร์ลว่าไม่พบผู้ชายคนที่นัดเอาไว้ แต่ชาร์ลช่วยอะไรไม่ได้จึงนำลิฟต์กลับลงมาที่ล็อบบี้ 30 นาทีผ่านไป ผู้หญิงคนเดิมกดเรียกลิฟต์อีกครั้ง เธอลงไปยังล็อบบี้แล้วหายออกไปราว 60 นาที ก่อนจะกลับมาที่ลิฟต์พร้อมกับผู้ชายที่เธอนัดเอาไว้ แต่คราวนี้พวกเขาขึ้นไปที่ชั้น 9

เวลา 04.15 น. ผู้หญิงคนนั้นลงมาจากชั้น 9 และออกจากโรงแรมไป 15 นาทีถัดมา ผู้ชายที่มากับเธอก็ลงลิฟต์มาจากชั้น 9 ไม่มีใครรู้ว่าหญิงชายคู่นี้เป็นใคร และมีส่วนเกี่ยวข้องกับโรนัลด์หรือไม่ เป็นไปได้ไหมว่าพวกเขานัดกันจะไปที่ห้อง 1046 แต่จำผิดเป็น 1026

ออกกำลังกลางดึก

ย้อนกลับไปเวลา 23.00 น. ขณะที่โรเบิร์ต เลน พนักงานประปา กำลังขับรถบนถนนสาย 13 ห่างจากโรงแรมเพรสซิเดนท์ราว 1.5 ไมล์ พลันเขาก็เห็นชายคนหนึ่งนุ่งกางเกงขายาวสวมเสื้อกล้ามวิ่งอยู่บนทางเท้าในคืนอันหนาวเหน็บ ชายคนนั้นโบกมือเรียก โรเบิร์ตจึงชะลอรถเข้าไปหา

เมื่อรถจอดชายคนนั้นขอโทษที่เข้าใจผิดคิดว่าโรเบิร์ตเป็นแท็กซี่ เขาขอติดรถไปลงบริเวณที่มีรถแท็กซี่ผ่าน โรเบิร์ตสังเกตเห็นว่าชายคนนั้นมีบาดแผลที่แขนจึงถามว่าไปโดนอะไรมา ชายคนนั้นพึมพำจับใจความได้ว่า “พรุ่งนี้ฉันจะฆ่ามัน” เมื่อเจอรถแท็กซี่ โรเบิร์ตปล่อยให้ชายคนนั้นลงจากรถ

เวลา 07.00 น. พนักงานโทรศัพท์โรงแรมเพรสซิเดนท์สังเกตเห็นว่าโทรศัพท์ห้อง 1046 ถูกยกออกจากแป้น จึงบอกให้แรนดอล์ฟขึ้นไปดู แต่ที่หน้าประตูแขวนป้าย “ห้ามรบกวน” แรนดอล์ฟจึงเคาะเรียก มีเสียงตอบจากในห้อง “เข้ามาได้”

แต่ประตูยังล็อกอยู่ แรนดอล์ฟจึงเคาะประตูอีกครั้ง คราวนี้เสียงจากในห้องบอกว่า “เปิดไฟด้วย” แรนดอล์ฟพยายามเคาะประตูอีกหลายครั้งแต่ก็ไม่มีใครมาเปิดประตูให้ แรนดอล์ฟยอมแพ้คิดว่าโรนัลด์คงเมา จึงพูดผ่านประตูบอกให้วางหูโทรศัพท์คืนบนแป้นด้วย

ล้มในห้องน้ำ

หลายชั่วโมงผ่านไปโทรศัพท์ยังคงไม่ถูกวางกลับบนแป้น พนักงานโทรศัพท์บอกให้ฮาโรลด์ ไปก์ เด็กยกกระเป๋าอีกคน ขึ้นไปดูที่ห้อง 1046 ฮาโรลด์ถือวิสาสะใช้กุญแจไขประตูเปิดห้อง เขาพบโรนัลด์นอนเปลือยกายอยู่บนเตียง โทรศัพท์และแป้นตกอยู่ที่พื้น ฮาโรลด์คิดว่าโรนัลด์เมาหลับ เขาหยิบโทรศัพท์วางเข้าที่ก่อนจะเดินออกมา

เวลา 11.00 น. พนักงานโทรศัพท์กะใหม่พบว่าโทรศัพท์ห้อง 1046 ถูกยกออกจากหูอีกครั้งจึงบอกให้แรนดอล์ฟขึ้นไปดู แรนดอล์ฟเคาะประตูเรียกแต่ไม่มีเสียงตอบ เขาจึงใช้กุญแจไขเปิดประตูเข้าไปในห้อง  พบว่าโรนัลด์นอนเปลือยกายอยู่บนพื้น แรนดอล์ฟเปิดไฟจึงพบความจริงว่าโรนัลด์ไม่ได้เมาหลับ แต่เขาถูกทำร้าย เลือดนองทั่วพื้น

โรนัลด์ถูกแทงด้วยมีดตามลำตัวหลายแห่ง ที่คอมีรอยช้ำจากการถูกเชือดรัด แต่ยังพอมีสติอยู่บ้าง ตำรวจถามว่าเกิดอะไรขึ้น โรนัลด์ตอบว่า “ผมล้มหัวฟาดอ่างอาบน้ำ” โรนัลด์ถูกนำตัวส่งโรงพยาบาล ตำรวจค้นห้องไม่พบว่ามีเสื้อผ้าอยู่ในห้องแม้แต่ชิ้นเดียว พบเพียงแต่ป้ายยี่ห้อเนกไท กิ๊บติดผม บุหรี่ที่ยังไม่สูบ และรอยนิ้วมือเปื้อนเลือดบนโคมไฟ

คดีไม่ธรรมดา

โรนัลด์เสียชีวิตในเวลาต่อมา ตำรวจไม่พบประวัติของชายชื่อโรนัลด์ ที. โอเวน จึงเก็บร่างของเขาไว้เพื่อรอให้มีคนมาระบุตัวว่าเป็นใครกันแน่ โรเบิร์ต เลน เดินทางมาดูตัว ยืนยันว่าผู้เสียชีวิตเป็นชายคนเดียวกับที่เขารับขึ้นรถเมื่อคืนวันก่อน

9 วันต่อมา โทนี่ เบอร์นาร์ดิ เจ้าของค่ายมวยปล้ำ เดินทางมาให้การกับตำรวจ ระบุว่าเมื่อหลายสัปดาห์ก่อนชายคนนี้มาลงชื่อสมัครเข้าแข่งขันมวยปล้ำ ใช้ชื่อในใบสมัครว่า “เซซิล เวอร์เนอร์” แต่หลังจากตำรวจสืบสวนต่อก็ไม่พบประวัติของเซซิล เวอร์เนอร์ เช่นเดียวกัน

ตำรวจไม่พบตัวชายชื่อ “ดอน” การสืบสวนไม่คืบหน้า เมื่อถึงเดือนมีนาคมตำรวจตัดสินใจนำร่างโรนัลด์ไปประกอบพิธีฝังภายใต้ชื่อ “ชายนิรนาม” ขณะที่สัปเหร่อตระเตรียมการทำพิธีฝังศพ เขาก็ได้รับโทรศัพท์จากบุคคลไม่เปิดเผยตัวตน บอกให้ทำพิธีให้สมเกียรติและให้ทำป้ายหลุมศพ “โรนัลด์ ที. โอเวน” เพราะนั่นเป็นชื่อจริงของชายคนนี้ โดยเขาจะส่งเงินค่าทำพิธีฝังศพมาให้

หลังจากนั้นไม่กี่วันสัปเหร่อก็ได้รับเงินค่าทำพิธีฝังศพเต็มจำนวนตามที่ชายลึกลับบอกเอาไว้ นอกจากนั้นเขาสั่งร้านดอกไม้ให้เอาดอกไม้มาประดับที่หลุมฝังศพอีกด้วย โดยมีการ์ดแนบว่า “รัก ตลอดไป, หลุยส์” แต่ไม่มีคนมาร่วมพิธีฝังศพ

หาจนเจอ

ปลายปี 1936 เอลิเนอร์ โอเกลตรี อ่านพบบทความคดีฆาตกรรมปริศนาในนิตยสารอเมริกันวีกลี่ รูปพรรณสัณฐานของโรนัลด์ ที. โอเวน ตรงกับอาร์ทีมุส โอเกลตรี น้องชายที่หายออกจากบ้านไปตั้งแต่เดือนเมษายน 1934  เธอสงสัยว่าชายนิรนามคนนี้น่าจะเป็นน้องชายของเธอ

รูบี้ โอเกลตรี มารดาของเธอได้รับจดหมายจากอาร์ทีมุสเมื่อปลายปี 1935 บอกว่าจะเดินทางไปยุโรป ที่น่าแปลกคือจดหมายไม่ได้เขียนด้วยลายมือ หากแต่เป็นการใช้เครื่องพิมพ์ดีด ขณะที่อาร์ทีมุสใช้เครื่องพิมพ์ดีดไม่เป็น

ต่อมารูบี้ได้รับโทรศัพท์จากชายชื่อ “จอร์แดน” บอกว่าเป็นเพื่อนกับอาร์ทีมุส ตอนนี้เขาแต่งงานกับหญิงร่ำรวยในกรุงไคโร ประเทศอียิปต์ เขาโทรศัพท์มาหารูบี้เพื่อจะบอกว่าอาร์ทีมุสพิมพ์จดหมายมาหาไม่ได้อีกแล้วเพราะเขานิ้วขาดจากการต่อสู้ ตำรวจนำภาพถ่ายของโรนัลด์ให้เอลิเนอร์ดู เธอยืนยันว่าชายคนนี้คืออาร์ทีมุสอย่างแน่นอน

แม้จะรู้ตัวตนที่แท้จริงของโรนัลด์ แต่ตำรวจก็ยังไม่สามารถสืบหาได้ว่าอะไรเป็นสาเหตุให้เขาถูกฆ่า และใครคือฆาตกร ทำไมเขาจึงต้องใช้ชื่อสมมุติ ใครคือคนที่จ่ายเงินค่าทำศพให้ ใครคือหลุยส์ที่ส่งดอกไม้ให้ ใครคือดอน ชายหญิงที่ทะเลาะกันในห้อง 1046 เป็นใคร ใครคือจอร์แดน ใครเป็นคนพิมพ์จดหมายมาหารูบี้ ตำรวจไม่สามารถตอบคำถามเหล่านี้ได้เลยแม้แต่ข้อเดียว

1.อาร์ทีมุส โอเกลตรี

2.โรงแรมเพรสซิเดนท์

3.บุหรี่ กิ๊บ และป้ายยี่ห้อเนกไท พบในห้อง 1046

4.โรนัลด์ ที. โอเวน

5.ภาพสเกตช์โรนัลด์ ที. โอเวน

6.สองตำรวจนักสืบเจ้าของคดี

You must be logged in to post a comment Login