พึ่งพาอาศัยกัน

• Tweet
• 

คอลัมน์ : สำนัก(ข่าว)พระพยอม

ผู้เขียน : พระพยอม กัลยาโณ

(โลกวันนี้รายวัน ประจำวันที่ 4 ก.ค. 62)

เมื่อเร็วๆนี้ สมเด็จพระอริยวงศาคตญาณ สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก (อัมพร อมฺพโร) มีพระโอวาทตอนหนึ่งว่า วิสุงคามสีมาคือเขตแดนที่พระเจ้าแผ่นดินพระราชทานแด่พระสงฆ์เป็นการเฉพาะเพื่อสร้างอุโบสถ เป็นที่ดินที่แยกต่างหากจากที่ดินของบ้านเมือง นับเป็นเครื่องหมายแห่งพระราชศรัทธาของพระมหากษัตริย์ เพื่อให้พระสงฆ์สามารถประกอบสังฆกรรมได้ถูกต้องตามพระธรรมวินัย เจ้าอาวาสในฐานะพระภิกษุของคณะสงฆ์ไทยล้วนได้รับพระราชทานพระบรมราชูปถัมภ์ จึงมีหน้าที่ดูแลพระภิกษุสามเณรให้อยู่ในพระธรรมวินัย กฎหมายคณะสงฆ์ และกฎหมายบ้านเมืองอย่างเคร่งครัดด้วย

สมเด็จพระสังฆราชมีพระโอวาทว่า วัดในฐานะสถาบันสำคัญของชุมชนจะวางตนแปลกแยก เป็นปฏิปักษ์ต่อสังคมแวดล้อมที่วัดตั้งอยู่ไม่ได้ วัดต้องทำหน้าที่ในการขัดเกลาจิตใจชุมชนให้ดี มีศีลธรรม มีสัมมาชีพ สร้างความสามัคคี ให้ชาวบ้านอาศัยอยู่ได้ด้วยความผาสุก เมื่อวัดสามารถยืนหยัดเป็นหลักใจให้กับบ้านได้แล้ว บ้านก็จะช่วยสนับสนุนค้ำชูวัด ถ้าวัดและบ้านสามารถประสานความร่วมมือจนเป็นอันหนึ่งอันเดียวกันแล้ว ผลที่จะเกิดตามมาอย่างแน่นอนคือ จะทำให้สังคมไทยมีความเข้มแข็ง ปลอดภัย ร่มเย็น นับเป็นการฉลองพระราชศรัทธาของพระมหากษัตริย์ผู้ทรงเป็นพุทธศาสนูปถัมภก

ต้องเรียกว่าสมเด็จพระสังฆราชองค์ปัจจุบันได้ออกมาชี้นำว่า วัดไม่ควรเป็นปฏิปักษ์ต่อชาวบ้านหรือชุมชน แต่วัดควรเป็นที่พึ่ง สร้างความสมัครสมาน ร่วมแรงร่วมใจ ร่วมไม้ร่วมมือที่จะทำนุบำรุงวัดและศาสนาให้ร่มเย็นเป็นสุข และควรสร้างความสามัคคีให้ประชาชนมีความสุข ซึ่งเป็นเรื่องที่ดีที่ทุกฝ่ายควรให้การส่งเสริม สนับสนุน เพื่อให้วัดและประชาชนในชุมชนต่างๆมีความเป็นปึกแผ่นในการอยู่ร่วมกัน และช่วยเหลือกันเหมือนอย่างอดีตที่เป็นมา เพราะการไม่สร้างความขัดแย้งจะนำมาซึ่งการเป็นน้ำหนึ่งใจเดียวกันของวัดและชุมชนที่จะร่วมไม้ร่วมมือให้เต็มที่ทั้งทำนุบำรุงและปกป้องคุ้มครองพระศาสนา

ไม่ใช่สร้างแต่วัตถุอย่างเดียว ควรสร้างความรู้ ความเข้าใจในหลักศาสนาอย่างเต็มที่ และเมื่อมีความรู้ในหลักธรรมคำสอนของศาสนาก็ควรนำมาฝึกหัดปฏิบัติดู ถ้าถูกต้องดีงามจะกลายเป็นพวกที่เรียกว่าได้รับคุณ รับประโยชน์จากศาสนาไป หวังว่าพระโอวาทของสมเด็จพระสังฆราชครั้งนี้จะเป็นการเตือนวัดและชุมชนให้ช่วยกันสร้างบรรยากาศการร่วมแรงร่วมใจ ไม่ขัดกันบรรลัยเสียหายไปทั้ง 2 ทาง ที่ผ่านมาในอดีตคนไทยมีความรู้สึกห่วงใยวัด ห่วงใยศาสนา ทั้งทำนุบำรุงและต่อสู้ปกป้องรักษาพระศาสนา เพื่อให้ศาสนาอยู่เป็นที่พึ่งให้สัตว์โลกได้ต่อไป บางคนเขาบอกว่าของเราจะอยู่ได้ 5,000 ปี เรื่องนี้ขึ้นอยู่กับเหตุและปัจจัย ถ้าชาวบ้านเป็นน้ำหนึ่งใจเดียว พึ่งพาอาศัยซึ่งกันและกัน วัดกับชาวบ้านในชุมชนก็จะอยู่ร่วมกันไปจนกัลปาวสาน

เจริญพร

You must be logged in to post a comment Login