คอลัมน์ : สำนักข่าวพระพยอม
ผู้เขียน : พระพยอม กัลยาโณ
(โลกวันนี้รายวัน ประจำวันที่ 4 มี.ค. 63)
มีคนไทยเสียชีวิตจากเชื้อไวรัสโควิด-19 หรือเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 แล้ว 1 คน เป็นรายแรกของประเทศไทย ทำให้เกิดการตื่นเต้นกันไปทั่วประเทศ และเกิดความวิตกกังวลกันว่า หมอมาให้สัมภาษณ์ว่า ช่วงเทศกาลมหาสงกรานต์ในเดือนเม.ย.ที่จะถึงนี้ ซึ่งสงกรานต์ถ้าเล่นกันแบบทุกปี น้ำที่เข้าหู เข้าตานี่ จะเพิ่มเชื้อโรคตัวนี้ระบาดมากขึ้นหรือเปล่า ไม่รู้น่ะ แต่หมอเริ่มบอกว่า ช่วงประเพณีสงกรานต์ที่มีการละเล่นสาดน้ำ และน้ำเป็นตัวพาหะที่จะทำให้เกิดโรคนี้ได้ง่ายทวีคูณขึ้นก็เป็นได้
ถ้าเป็นอย่างนี้ ต้องเรียกกันว่า ช้ำแน่เมืองไทย เอาล่ะ ช่วงนี้สังเกตดูมีเรื่องแปลกประหลาดทั้งเรื่องเศรษฐกิจก็ไม่ดี โรคภัยไข้เจ็บก็เบียดเบียน แต่คนไทยยังใจบุญ ทำบุญใส่บาตรกันหนาแน่นมาก อาตมายังนั่งนึกดูว่า ข้าวปลาอาหารมันเสียดายที่โยมเอามาให้มันเยอะเกินไป มากเกินไป น่าเสียดายว่า มันจะเหลือเฟือ เหลือกิน เหลือใช้มากมายก่ายกอง มันจะทำให้รู้สึกว่า คนไทยไม่ว่าจะเผชิญเศรษฐกิจตกต่ำ โรคภัยไข้เจ็บรุมเร้า กลับบอกว่า เมื่อเขาใกล้จะตาย มีเรื่องจะตายเข้ามา เขาบอกทุกข์เป็นเหตุทำให้เกิดศรัทธา
ชักนึกว่า วิกฤติที่เกิดขึ้นในเมืองไทยขณะนี้มีลบก็ต้องมีบวก ศรัทธากลับทุ่มเทรุนแรงเป็นเหตุนี้หรือเปล่า ยุคที่คนยากจน มีพระในสมัยพุทธกาลไปหลอกให้โยมทำบุญว่า โยมจะได้บุญอย่างนั้น อย่างนี้ โยมก็เลยเกิดทำบุญกันใหญ่ ผลที่สุดเป็นเรื่องหลอกกัน แต่นี่ถ้ามาดูยุคนี้ไม่ใช่เป็นเรื่องหลอกหรือจริง หรือหลอกที่ว่า คนไทยพอรู้ว่า เกิดเรื่องตาย เรื่องทุกข์ ก็จะนึกถึงบุญ เรื่องทำบุญกุศลกันใหญ่ ถ้าเป็นแบบนี้ เขาบอกว่า เมืองไทยเราก็มีอะไรแปลกกว่าบ้านอื่น เมืองอื่นเขา
ทีนี้จะตรงกับคำสอนหรือไม่ ในคำสอนของพระพุทธศาสนา พระพุทธเจ้า บอกว่า เรารู้ว่า จะตาย ความตายจะมาถึง ควรทำอะไรดี คนส่วนใหญ่ ก็บอกทำบุญซิ เมื่อรู้ว่าจะตายก็ต้องทำบุญ เดี๋ยวนี้คนพูดว่า โรคมันมาแล้ว เดี๋ยวเราจะตาย อยู่ไปก็ไม่ได้ใช้เงิน ใช้ทองแล้ว ก็เอาเงินมาทำบุญกันซะ แต่ต้องระวังนิดหนึ่ง อย่าให้เงินมากเกินไป และต้องระวังว่า ถูกหลักหรือเปล่า ซึ่งโดยหลักแล้วพระพุทธเจ้าท่านบอกว่า เมื่อรู้ว่า ความตายจะมาถึง ต้องรีบคายเหยื่อ ไม่ใช่รีบทำบุญ
คายเหยื่อในโลกก็คือ อะไรที่เรายึดติด ผูกพัน แก้ว แหวน เงินทอง อำนาจหรือผลประโยชน์ บ้านช่อง ลูกหลาน รถรา เรายึดติด ผูกติดกันเหยื่อเหล่านี้ คนเรานี่เขาบอกว่า ตายนี่ มีกลัวตายกับไม่กลัวตายต่างกันตรงไหน ต่างกันตรงที่ว่า คนพอหมดหวังกับเหยื่อ ไม่มีเหยื่อให้บริโภคอย่างอร่อย ก็อยากตาย ทีนี้ พระพุทธเจ้าท่านบอกว่า เราต้องละเหยื่อ ที่มันหลงใหลกันอยู่นี้ ถ้าละเหยื่อได้ แล้วตรงกับคำสอนเลย แต่ถ้าจะตายแล้วไม่ละเหยื่อเหมือนกับคนแก่บางคนจะตาย ไม่ตายแหล่ ยังหวงทรัพย์สิน เงินทอง บ้านช่อง
บางคน บอกให้ลูกหลานเอาสมุดฝากมาให้ตัวเองดูว่า ตัวเลขครั้งสุดท้ายดอกเท่าไรแล้ว อย่างนี้เขาเรียกว่า หลงใหลกับเหยื่อ แล้วก็จะตายไปกับเหยื่ออย่างชนิดที่ไม่มีสติปัญญา มีแต่หลงอยู่ เพราะฉะนั้น เราจะต้องมาทำตามคำสอนหน่อยว่า ถ้าเราเห็นว่า ชีวิตเราอยู่ไม่ได้แน่ เราจะต้องตายด้วยโรคภัยไข้เจ็บต่างๆก็ตาม เราก็ต้องละเหยื่อในโลกนี้เสีย อย่าให้ใจเข้าไปผูกพันกับเหยื่อ แล้วก็ตายไปด้วยความผูกพันกับเหยื่อ จิตก็เศร้าหมอง ไม่มีความสงบสุขแน่นอน
เจริญพร
You must be logged in to post a comment Login