- ต้องมีก้างขวางคอไว้บ้างPosted 11 hours ago
- ส.ว.ต้องสร้างผลงานเชิดชูองค์กรPosted 2 days ago
- รอความจริงเปิดเผยPosted 5 days ago
- ไม่ประมาท โอกาสรอดมีเยอะPosted 5 days ago
- ล้างบางพระทาสยานรกPosted 6 days ago
- ยิ่งดิ้น ยิ่งจมPosted 1 week ago
- ไม่มีอะไรแน่นอนPosted 1 week ago
- ต้องเรียนวิชาป้องกันตัวเองPosted 2 weeks ago
- ยิ่งเรียน ยิ่งโง่ ยิ่งโต ยิ่งเซ่อPosted 2 weeks ago
- สื่อต้องเสนอข่าวสร้างสรรค์Posted 2 weeks ago
โลกนิรันดรกาล
คอลัมน์ : สันติธรรม
ผู้เขียน : บรรจง บินกาซัน
(โลกวันนี้วันสุข ประจำวันที่ 28 ส.ค.-4 ก.ย. 2563)
มนุษย์ทุกคนที่เกิดบนโลกใบนี้มีเวลาวันละ 24 ชั่วโมงเท่ากัน แต่จำนวนวันที่มนุษย์แต่ละคนได้ในโลกนี้ไม่เท่ากัน
แม้มนุษย์จะได้รับเวลาวันละ 24 ชั่วโมงเท่ากันทุกคน แต่มนุษย์ที่ขั้วโลกเหนือได้รับเวลากลางวันที่ยาวกว่ามนุษย์ในแถบเส้นศูนย์สูตร นอกจากนี้แล้ว เวลาแห่งความรู้สึกของมนุษย์ขณะมีลมหายใจอยู่ยังแตกต่างกันด้วย แม้จะอยู่ในเขตเวลาเดียวกัน คนที่มีความสุขอยู่กับคนรักจะรู้สึกว่าเวลาผ่านไปเร็วเหลือเกินในขณะที่คนเป็นทุกข์รู้สึกว่าเวลาทำไมจึงผ่านไปช้านักทั้งๆที่เข็มบอกเวลาบนนาฬิกาเท่ากัน
เวลาหนึ่งวันของโลกเกิดจากการที่โลกหมุนครบรอบตัวเองและโลกจะครบรอบปีเมื่อโคจรรอบดวงอาทิตย์ โลกหมุนรอบดวงอาทิตย์ครบไปไม่รู้กี่แสนรอบแล้วไม่มีใครรู้ และโลกจะหมุนรอบดวงอาทิตย์ต่อไปอีกกี่หมื่นรอบก็ไม่มีใครรู้เช่นกัน
ถ้าเปรียบเวลาเหมือนเส้นด้าย โลกของเราก็เป็นแค่เพียงปมเล็กๆปมหนึ่งบนเส้นด้ายของกาลเวลาที่เราไม่รู้ว่าปลายเชือกข้างหนึ่งเริ่มขึ้นตรงไหนและปลายเชือกอีกข้างหนึ่งจะยาวไปอีกเท่าใด เวลาทั้งสองปลายเส้นเชือกแห่งกาลเวลาที่เราไม่รู้นี้แหละที่เราเรียกกันว่านิรันดรกาล
โลกเราเป็นดาวเคราะห์ดวงหนึ่งในระบบสุริยะที่ประกอบไปด้วยดาวอื่นๆเป็นบริวารของดวงอาทิตย์ ด้วยขนาดและความห่างจากดวงอาทิตย์ เวลาวันหนึ่งบนโลกจึงแตกต่างไปจากดาวดวงอื่น ระบบสุริยะก็หมุนรอบตัวเองอยู่ในระบบกาแลกซี่ที่มีระยะทางไกลนับเป็นปีแสง แน่นอน วันหนึ่งของระบบสุริยะจึงต้องยาวนานกว่าวันหนึ่งของโลก
ยิ่งมนุษย์มีความเจริญก้าวหน้าทางด้านวิทยาศาสตร์มากเท่าใด มนุษย์ยิ่งค้นพบว่าในจักรวาลยังมีกาแลกซี่อื่นๆอีกมากมายและจักรวาลมีการขยายตัวออกไปเรื่อยๆ
ในคัมภีร์กุรอานมีข้อความตอนหนึ่งกล่าวว่า “พระเจ้าทรงบริหารกิจการทั้งหลายจากชั้นฟ้ายังโลก และบันทึกการบริหารนี้ได้ขึ้นไปสู่พระองค์ในวันหนึ่งซึ่งความยาวของมันเป็นเวลาพันปีตามการนับของสูเจ้า” (กุรอาน 32:5)
ข้อความดังกล่าวบอกให้เรารู้ว่าวันหนึ่งของพระเจ้าต่างจากเวลาของมนุษย์นับเป็นพันเท่า ในคัมภีร์กุรอานยังมีอีกกล่าวว่าพระเจ้าสร้างโลกและชั้นฟ้าและทุกสิ่งที่อยู่ระหว่างทั้งสองนี้ภายในเวลา 6 วัน ดังนั้น วันหนึ่งของโลกจึงเป็นเวลาเพียงเสี้ยววินาทีสำหรับพระเจ้า
บนโลกใบนี้ เวลาของมนุษย์แต่ละคนสิ้นสุดลงเมื่อวิญญาณแยกออกจากร่าง หลังจากนั้น ร่างกายของมนุษย์จะถูกทิ้งไว้ให้ยุ่ยสลายกลายเป็นปุ๋ยเหมือนกับที่หมอทิ้งรกของมนุษย์ไปหลังการคลอด แต่วิญญาณซึ่งเป็นชีวิตที่แท้จริงของมนุษย์ต้องเดินทางต่อเพื่อไปพบกับสิ่งที่ตัวเองได้ทำไว้
อาณาจักรของกาลเวลาหลังความตายนี้เองที่มนุษย์จะไปอยู่ ถ้าได้รับการตอบแทนด้วยความสุข มนุษย์ก็จะมีความสุขนิรันดร แต่ถ้าทำความชั่ว มนุษย์ก็จะได้รับทุกข์จากการถูกลงโทษอย่างยาวนานนิรันดรกาลเช่นกัน ความยุติธรรมจะสมบูรณ์ได้ก็ต่อเมื่อมนุษย์ได้ได้รับการตัดสินโดยพระเจ้าในอาณาจักรหลังความตายเท่านั้น
You must be logged in to post a comment Login