ต้องขอโทษถ้าทำให้ใครเป็นทุกข์

• Tweet
• 

คอลัมน์ : สำนักข่าวพระพยอม

ผู้เขียน : พระพยอม กัลยาโณ

(โลกวันนี้รายวัน ประจำวันที่ 19 เม.ย. 64)

ต้องเรียกกันว่า ควันหลงกระสุนตก ที่วัดสวนแก้ว อาตมาคิดว่า ครั้งนี้ไม่แรงเหมือนกับครั้งเหลือง-แดง เพราะครั้งเหลือง-แดง เรียกว่า โกรธเกลียด ชิงชังกันอย่างชนิดผีไม่เผา เงาไม่เหยียบอะไรทำนองนี้ แต่แล้วต่อมาก็มีคนมาขอโทษในเรื่องด่าว่า เรื่องการให้สัมภาษณ์เรียกว่า อยากจะขอชีวิตคนนี่ ซึ่งชีวิตคนถ้าเราขอได้ เขาให้ก็ได้ ไม่ให้ก็ได้ เป็นเรื่องชีวิตเขา แต่ว่า เราควรจะเห็นชีวิตเป็นเรื่องสำคัญ เพราะการอดอาหาร เราก็รู้อยู่แล้วว่า คนเคยทำ เคยอดกันมาในประเทศเรา หรือมหาตมะ คานธี 

จนกระทั่งในที่สุดพระพุทธเจ้าก็ผ่านการอดมาก่อน จึงมาตรัสรู้ เพราะกลับมาเสวยให้ร่างกายมีแรง และได้คิด ได้นึก ได้ปฏิบัติจนกระทั่งเกิดความรู้แจ้ง เห็นจริง พระองค์จึงเป็นฝ่ายชัยชนะเหนือมาร การอดอาหารนั้น โดยเฉพาะที่เอาชนะจริงๆเห็นจะเป็นมหาตมะ คานธี คนอื่นๆก็เอาล่ะก็ต้องเรียกว่า ดี แต่ทั้งหมด ทั้งสิ้น ยังไงก็ต้องบอกว่า เมืองไทยก็มีคนทำมาแล้วๆก็ต้องอยากจะดูว่า ผลได้ ผลเสีย จะเป็นสืบ นาคะเสถียร ที่ได้เอาชีวิตเป็นเดิมพัน 

แต่แล้วป่าไม้ก็ยังถูกตัดอยู่ อาจจะมีผลดีในระยะๆแรกช่วงหนึ่ง แต่นานไปเข้าคนก็จะลืมเลือน และเรื่องชีวิตที่คิดว่า เอามาแลกกับความยุติธรรม ซึ่งความยุติธรรมในบ้านเรายังไม่รู้ว่า จะได้คืนมาอีกนานมั้ย หรือใครจะประทานให้ มีคนมายุอาตมาบอกว่า ต้องให้ไปอีกระดับหนึ่ง ไปถึงศาลสถิต ไปอัยการต่างๆนาๆ อาตมาบอกว่า ไม่ไป จะไปก้าวล่วงไม่ได้ แค่นี้ก็แย่อยู่แล้ว เพราะมีคนมาบ่นถึงกับบอกว่า เคยศรัทธา เดี๋ยวนี้เกลียดแล้ว เพราะมันเหมือนกับอาตมาให้ท้ายเด็กล้มสถาบัน 

แต่คนพวกนี้ไม่เคยได้ดู ได้ฟังที่อาตมาเตือนเด็กๆว่า อย่าก้าวร้าว อย่าคิดไปเลย มันไม่ใช่ในเวลานี้ที่จะมาล้มล้างสถาบันกันง่ายๆ เอาแค่ก้าวเดียวก็หืดขึ้นคอแล้ว ล้มกับลด ให้ลดส่วนเกินของสถาบัน นี่พูดมาไม่รู้กี่เที่ยว ให้สถาบันลดส่วนเกิน แต่ไม่ได้ให้ล้ม เลิก ซึ่งเป็นเรื่องที่คงจะยาก และจะเสียชีวิตไปเปล่าๆ เรื่องอย่างนี้ก็เคยพูดมา แต่คนที่ด่ามาคงไม่เคยได้ยินที่ว่า พูดเตือน พูดให้สติอย่างนี้ ถ้าชีวิตอาตมาเนี่ยจะทำให้ใครเป็นทุกข์ อาตมาก็ต้องบอกขอโทษ 

ถ้าพระพยอมทำให้ใครเป็นทุกข์ เพราะขอบิณฑบาตนายพริษฐ์ ชิวารักษ์ หรือเพนกวิน และ น.ส.ปนัสยา สิทธิจิรวัฒนกุล หรือรุ้ง  

แล้วมีคนเป็นทุกข์ หาว่า อาตมาเหมือนอยู่กับข้างล้มเจ้า ถ้าล้มเจ้าเนี่ย ในสมองอาตมามันยังรับไม่ได้ เพราะชีวิตนี้ก็เคยผูกพันเกี่ยวข้องกับรัชกาลที่ 9 มาอย่างชนิดที่เรียกว่า เราคิดไม่ถึงว่า ท่านจะมาสนใจงานของเราที่ทำไป ก็เกิดกำลังใจอะไรต่างๆพอสมควร เพราะฉะนั้นเรื่องที่จะมาคิดล้มไปกับเด็กนั้น เป็นเรื่องที่คนคิดกันไปเอง เข้าใจกันไปเอง ถ้าได้ดูสถานการณ์หนึ่ง มันต่างกรรม ต่างวาระกัน อย่าไปเอาเรื่องอย่างนี้มาใส่บาป ใส่กรรมกับเรากันเลย 

อาตมาคิดว่า คนไทยเราแตกกันอย่างนี้เนี่ย คงไม่ต้องไปคิดเรื่องสามัคคีปรองดองกันอีกแล้ว แค่ความเห็นต่างกันนิดเดียว ก็ด่ากันอย่างชนิดแทบไม่เป็นผู้ เป็นคนไปเลย เอาล่ะ มีคนบางคนบอกว่า เด็กเมื่อไร มันโตแล้ว 2 คนที่เขาอดข้าวโตแล้ว มันใช้คำว่า ไม่เด็กก็อย่าแดก ใช้คำ ไม่กินก็อย่ากินก็พอแล้ว แต่นี่ใช้คำค่อนข้างจะรุนแรง แต่เอาเถอะ ใครจะมีความทุกข์กันยังไง แต่ขอให้โอกาสกับคำว่า ชีวิตคน ถ้าขอได้ ถ้าเขาไม่อด ไม่ตายนี่ เขาอาจจะเป็นกำลังของประเทศได้ต่อไป 

แต่ถ้าเราไปเพิกเฉยดูดาย เพราะหัวใจพระอรหันต์นั้น พระก็สวดสาธยายกันอยู่ว่า พระอรหันต์ทั้งหลาย ท่านเป็นผู้ขวนขวาย นิ่งเฉย ดูดายไม่ได้ เพราะแรงกรุณาท่านสูง เพราะฉะนั้น จะไม่ให้พระมีหัวใจกรุณาเลย อาตมายังไม่ใช่พระอรหันต์ก็จริง แต่ก็ยังอยากจะอดสงสารสิ่งที่มีชีวิตอย่าว่า แต่คนเลย แมว หมา ที่วัด อาตมาก็สงสาร เพราะแมว หมา มันก็มีชีวิต จิตใจเช่นกัน ดังนั้น เมื่อเห็นพ่อแม่เขาร้องทุกข์ หรือว่า ไปเยี่ยมแล้วก็สงสารลูกอะไรอย่างนี้ คนเป็นแม่ถ้าลูกต้องมีอันเป็นไป จากไปในวัยที่ยังไม่สมควร หัวอกแม่ 

ที่ขอเนี่ย ไม่ใช่ขอแต่ชีวิตของเพนกวินหรือรุ้งน่ะ อยากให้แม่ได้มีชีวิตที่มีแม่ มีลูกกันอยู่ต่อไป และก็ประเทศไทยก็อย่างว่า มันต้องมีอะไรเปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆ ถ้าเราไปตายซะ เราก็จะไม่ได้ดูความเปลี่ยนแปลง อยู่ให้ดูการเปลี่ยนการแปลงกันดีกว่า และอาตมาทำไป พูดไป ก็ไม่ได้คิดอะไรมาก เพราะว่า สงสาร หรืออย่างรัฐบาลเอง อาตมาก็สงสาร เพราะว่า จะเอาสมองที่ไหนมานั่งพัฒนาประเทศ เพราะมีปัญหารุมเร้า มีคนประท้วงอย่างนั้น อย่างนี้ 

ก็มีความวิตกกังวลเป็นเรื่องธรรมดา อาตมาหวังว่า ในความวิตกกังวลมันเป็นอุปสรรคในการพัฒนาประเทศ ถ้าเราพูดอะไรมาด้วยคำสองคำ ขออะไรสักนิดหนึ่งจะได้หรือไม่ได้ ก็ขอไว้ก่อน ขอได้ก็ฟลุกไป ไม่ได้ก็ถือว่า เป็นกรรมของแต่ละคนกันไป 

เจริญพร 

You must be logged in to post a comment Login