ไม่อายทำกิน

• Tweet
• 

คอลัมน์ : สำนักข่าวพระพยอม

ผู้เขียน : พระพยอม กัลยาโณ

(โลกวันนี้รายวัน ประจำวันที่ 22 ก.ค. 64)

เมื่อเร็วๆนี้มีข่าว “น้องมิ้ลค์” นางสาวณัฐณิชา รุมชิง อายุ 20 ปี นักศึกษาปีที่ 4 มหาวิทยาลัยราชภัฏเลย คณะคุรุศาสตร์ สาขาวิชาการศึกษาปฐมวัย ดีกรีมิสแกรนด์เลย และได้ไปเข้าประกวดมิสแกรนด์ไทยแลนด์ ปี 2020 ได้ตำแหน่งนางงามผมสวย ปี 2020 ได้มาทำงานพิเศษหลังเลิกเรียนเป็นเด็กเสิร์ฟที่ร้านอาหารตามสั่งชื่อ ร้านปู่ หน้ามหาวิทยาลัย ซึ่งทำมาตั้งแต่เรียนอยู่ ปี 2 ทำอาหารตามสั่ง ก๋วยเตี๋ยว รับจ้างล้างจาน เสิร์ฟอาหาร เช็ดโต๊ะ ทำกับข้าว หลังเลิกเรียนจะเข้าทำงานตั้งแต่ 16.00–22.00 น. มีรายได้วันละ 350 บาท

แม้ช่วงการแพร่ระบาดเชื้อโรคโควิด-19 ก็ยังทำอยู่ที่ร้านอาหารตามสั่งเพื่อหาเงินส่งตนเองเรียนแบ่งเบาภาระทางบ้าน ออกมาท้าทายใครที่คิดว่า ยามวิกฤตจะนั่งงอมือ งอเท้า แต่นี่เขาทำมาหากินโดยไม่อาย โดยถือคดีว่า ไม่อายทำกิน ไม่หมิ่นเงินน้อย นั่งคอยวาสนาเหมือนคนบางคน เมื่อเห็นวัยรุ่นควรคิดได้ว่า ไม่อายทำกิน ถ้าลองทำกินก็ต้องมีกิน ไม่ต้องไปคอยดูปากคนอื่นกิน เพราะเราทำกิน ย่อมมีกินอยู่ในตัว และเห็นเด็กๆ ตัวเล็กๆ เขาสะพายลังกระดาษอยู่ข้างหลังแล้วขี่จักรยานส่งของเที่ยวละ 10 บาท

มีเด็กคนอื่นๆบอกว่า วันหนึ่ง เขาได้ 160 บาท ตัวเล็กเดียว คนที่มีลูกอย่าไปถนอมลูก ไม่ฝึกงาน เด็กคนนี้เขามีแรงบันดาลจากพี่ชาย เขานั่งมอเตอร์ไซด์ เดี๋ยวนี้มีจักรยานที่มันมีมอเตอร์ มีอะไรต่างๆที่มันสามารถวิ่งเร็วไว และก็ไม่เหนื่อย คนก็ชอบใจ เด็กก็ไปชวนเพื่อนออกมาเป็นทีม อย่างนี้อยากจะเห็นคนที่เลี้ยงลูกโง่ๆ ปล่อยให้เป็นลูกชาวเกาะ เกาะกิน เกาะใช้ เกาะเรียน ไม่เอางาน เอาการอะไร

นึกถึงคำสอนของหลวงพ่อพุทธทาสว่า การทำงาน คือ การประพฤติธรรม ถ้าไม่ประพฤติธรรม หรือประพฤติธรรมแบบไม่ทำงานก็จะอยู่ลำบาก อยู่ยาก เพราะฉะนั้น ขอให้ชอบงาน รักงาน หนักเอาเบาสู้ อย่างบางคนที่พิกลพิการก็สู้งาน หน้านับถือน้ำใจคนที่ไม่ครบอวัยวะ แต่จิตใจเกินอาการ 32 ที่คนบางคนไม่เอา ไม่สู้ แล้วก็รอเมื่อไหร่จะแจก จะเยียวยา นี่ก็จะไปกันไม่รอดแล้ว

เพราะเงินถัง เงินถุง เงินคลังมันก็ต้องมีจำกัด เดี๋ยวก็หมดไป ถ้าไม่จัดระบบงานให้มันถาวร พอหมดก็ตกงานต่ออีก เพราะยังนึกอยู่ว่า เศรษฐี 10 รายใหญ่ๆที่ออกข่าวตั้งแต่เจ้าสัวซีซี จะเอาอย่างนายกรัฐมนตรีและคณะรัฐมนตรีที่ไม่เอาเงินเดือน 3 เดือนมั้ย เพราะว่า ตอนนี้ถ้าเศรษฐีออกมาจัดงาน สร้างงานจะได้บุญมหาศาล เพราะคนกับงานนั้นต้องเป็นของคู่กัน ถ้ายังมีลมหายใจ ยังกินได้ ใช้ได้ ก็ได้จากงานนั่นแหละ

ดังนั้น ถ้าไม่อายทำกิน ไม่หมิ่นงานทำงาน ไม่ดูถูก สู้จะทำให้อยู่รอด อยู่ได้ ถึงแม้จะมีภาวะวิกฤต แต่ดูคนขายของ ถ้าคิดขายของอย่างเดียว พอขายไม่ได้ ไปอย่างอื่นไม่ถูก งงไปหมด เห็น2 ยายมานั่นคอยคิวเขาจะมาแจกข้าวสาร มาตั้งแต่ดึก แต่ดื่น เมื่อก่อนขายไอศกรีมมีเงินใช้ไป 3 วัน 7 วัน เดี๋ยวขายไม่ได้ ขาย 7 วันยังไม่พอกินสักวันหนึ่งเลย เอาล่ะ แต่ก็สู้ แต่มันหมดทางสู้ คือ ตัวนี้มันสู้ไม่ได้ เพราะมันไม่มีคนซื้อ มีแต่คนขาย เขาก็ต้องเปลี่ยนนโยบายทำอย่างอื่นต่อไป

บางคนเก็บยางรถยนต์มา แต่งทำโน้น ทำนี่ พอมีกิน มีใช้ รอดไปวันๆหนึ่งก็ดีแล้ว ดีกว่านอนงอมือ งอเท้า ง่อยจะกิน เอาแต่แจก ไม่สู้งาน ไม่สร้างงาน จะอยู่อย่างลำบากแน่นอนจากนี้ไป ขโมยกับโจรก็จะชุกชุม ดังนั้น พวกที่ติดเหล้า ติดยา พวกบ้าส่วนเกิน ระวังให้ดีด้วย เพราะช่วงนี้มันมีแต่จะขาด ไอ้ที่กินเกิน ใช้เกินไปนั้น ต้องลำบากซักวันหนึ่งแน่นอน

เจริญพร

You must be logged in to post a comment Login