อย่าถูกกัดกินเวลา

• Tweet
• 

คอลัมน์ : สำนักข่าวพระพยอม

ผู้เขียน : พระพยอม กัลยาโณ

(โลกวันนี้รายวัน ประจำวันที่ 28 ก.ค. 64)

หมอกับคนไข้ ซึ่งเคยมีตบต่อยตีกัน แต่คราวนี้เรียกว่า คนไข้แค้นหมออย่างรุนแรง หมอก็ค่อยๆพูดจาให้เหตุ ให้ผล ประเทศไทยมาถึงจุดนี้ เตียงไม่พอก็ทำให้เกิดความยุ่งยาก การชี้แจงของคุณหมอก็เป็นเหตุ เป็นผล คนที่มีบ้าน มีฐานะ มีชื่อดัง มีผลงานจัดรายการดัง จะบอกไม่มีคนดูแล แม่บ้านไม่อยู่ก็แลจะเหมือนกับเกิดมาเป็นคนไร้ญาติ ขาดมิตร เพื่อนสนิท ไม่มีใครที่จะมาดูแล

นักเลงสมัยก่อนเขาบอกตายไม่กลัว เรื่องกินเรื่องใหญ่ เรื่องตาย เรื่องตะราง เรื่องอันตรายเรื่องเล็ก แต่นี่รู้สึกจะกลัวตายหรือว่า ไม่อยากตาย ที่จริงแล้วคนไข้ คนเจ็บป่วยจะตายหรือไม่ตาย จะรักษาหายหรือไม่หาย ถ้าหายก็ไม่หาย ตายก็ไม่ตาย มานอนขวางเตียงติดเตียงมันก็ลำบาก เตียงยังจะต้องให้คนอื่น และถ้าคนอื่นได้โอกาส ได้นอนเตียง ได้รักษาก็อาจจะรอด แต่ที่จริงไม่ได้นอนเตียง นอนพื้นก็ยังได้ ขอให้มีที่นอน ยุงไม่กัด หมาไม่กวน ไม่มีอันตรายใดๆ นอนกับพื้นไม่เห็นจะต้องติดเตียงอะไรกันนักหนา

พระพุทธเจ้าถึงให้พระนอนง่ายๆ เสื่อผืนหมอนใบอะไรทำนองนี้ นึกถึงตอนอยู่สวนโมกข์ไม่มีเตียง เสื่อผืนหมอนใบ จะตายก็เอา ไม่ตายก็อยู่ ตอนนี้มันมีเรื่องนี้ คนไข้ก็เอาแต่ใจก็ได้ หรือหมอไม่ค่อยกระตือรือร้นบางท่าน บางคน ไม่ได้ขวนขวาย แต่บางท่านก็ทำงานจริงจังเหน็ดเหนื่อยน่าเห็นใจจริงๆทั้งหมอและพยาบาล และยิ่งมาเจอคนไข้ที่มีอาการแปลกๆ ดุดัน เคียดแค้นชิงชังโกรธเคืองแบบชนิดที่เรียกว่า มีการไลฟ์สด โพสต์เฟซบุ๊กด่ากันอย่างหยาบๆคายๆทำให้หมอ พยาบาลที่ดูแล้วคงจะบั่นทอนกำลังใจไม่ใช่น้อย

ยังนึกว่า ถ้าตัวเองเจออย่างนี้จะรักษาต่อดีหรือไม่ดี แต่ด้วยจรรยาบรรณแพทย์ก็คงต้องทำ แต่ก็คงแสลงใจอยู่ คนอะไรจะเล่นกันแรงขนาดนี้ ไม่มีอะไรให้อภัย มีแต่เจ็บใจ เจ็บแค้น ก็ต้องไปเลือกกันว่า สำหรับคนที่เขาแค้น เขาคงบอกถ้าเป็นคุณก็คงต้องแค้น ไม่เจอเข้ากับตัวก็ไม่รู้สึกอะไรทำนองนั้น แต่คนที่เขาเจอ เขาก็ว่าอย่างงั้น แต่ยังไงก็ตาม “น้ำพึ่งเรือ เสือพึ่งป่า” คนไข้พึ่งหมอ ถามว่า หมอต้องพึ่งคนไข้มั้ย แน่นอน โรงพยาบาลเอกชน หรือโรงพยาบาลรัฐ หมอมีเงินเดือน หมอมีรายได้ ก็พึ่งคนเจ็บ คนป่วยเหมือนกัน

เลยนึกถึงคนแก่ บ้านคนชรา คนแก่ที่เรียกว่า อารมณ์เสีย แก่หัวร้อน พูดกับเด็กๆที่รับใช้ดูแลคนแก่ก็บอกว่า ถ้ากูไม่แก่ ไม่เจ็บ มึงไม่มีเงินกิน เงินใช้ เงินเดือนหรอก ที่ได้มีเงินเดือนกินใช้กัน เพราะกูแก่น่ะ ซึ่งคนป่วย คนเจ็บก็อาจจะบอกว่า คนป่วย คนไข้ ถ้าไม่มีเราป่วย เราเจ็บ ไม่มีเงินเดือนกินกันหรอกอะไรทำนองนี้ เรียกว่า ต่างคนต่างเอาอารมณ์เข้าใส่กัน มันก็ยุ่ง แต่ถ้าทุกคนระงับยับยั้งอารมณ์โกรธ ไม่เป็นพวกคนไข้หัวร้อน หมอหัวร้อนก็น่าจะอยู่กันได้สบาย

อีกเรื่องหนึ่งก็คือว่า เรื่องเตียงไม่พอ และเรื่องชักสายออกซิเจนออก ก็เป็นเรื่องสำคัญ เขาบอกว่า ไม่สนองตอบต่อการรักษาแล้ว อายุมากเกินไปแล้ว เรื่องนี้หลวงพ่อพุทธทาสท่านเคยปรารภหรือเคยเทศน์ว่า พวกหมอจะโง่ไปทำไม จะรักษาคนที่ไม่มีประโยชน์ไปทำไม หมายความว่า รักษาแล้วมันไม่มีโอกาสดีขึ้น รักษาแล้วไม่มีโอกาสจะฟื้นได้ ก็ต้องวินิจฉัยว่า คณะกรรมการแพทย์สภาจะชักสายหรือยังไง

เขาก็ต้องหาเครือญาติที่วัดนี่ก็มีคนมาถามอาตมาเรื่อยๆ เวลาคนชราไปนอนป่วยที่โรงพยาบาลหลายวันแล้ว ข้าวก็ไม่กินแล้ว ไม่รู้เรื่องอะไรแล้ว แต่คนที่ไปดูแลบอกว่า หลวงพ่อ หมอเขาบอกว่า ใครจะรับรองจะให้ชักหรือไม่ให้ชัก อาตมาก็บอกว่า ถ้าแกไม่ไหวแล้วจะไปปล่อยให้แกทรมานอยู่ทำไม และเป็นการเปิดโอกาสให้คนอื่น หมอพยาบาลจะได้มีเวลาดูแล จะไปนอนขวางเตียงทำไมในเมื่อ เอาล่ะ ถ้ารักษาไม่ตายแบบนอนติดเตียงทำอะไรไม่ได้ ถามว่า เราโง่ในการดูแลคนที่ไม่มีโอกาสที่จะฟื้นมาทำประโยชน์อะไรได้อีกแล้ว

มีแต่เป็นภาระให้แก่คนที่ทำมาหากิน ดูงาน ดูการ เสียเวลาไปหมด อย่างนี้ต้องเรียกว่า “เสียค่าโง่มั้ย” มันก็น่าจะใช่น่ะ แต่ก็อ้างเรื่องจรรยาบรรณ แต่เดี๋ยวนี้เขาก็บอกสากลเนี่ย ถ้าเจ้าตัวเขาบอก ถ้าเขาไปไม่ไหว ช่วยทำกับเขาอย่างนี้เถอะ ถ้าเขามีพินัยกรรมไว้ พูดอัดเทปอะไรไว้ ก็เอามาเปิดให้หมอฟังก็น่าจะจบเอวัง อย่าคิดไปเรื่องเมตตาแบบอวิชชาเลย เราทำเป็นคนใจดี เมตตาอวิชชามันไม่ไหว เหมือนชาวนาอุ้มงูเห่า มาเปรียบเทียบอย่างนี้บางคนบอก เกินไปมั้ย งูเห่ามันกัดคนตาย กัดชาวนาตาย คนไข้ไม่ได้กัดหมอ กัดพยาบาล ไม่ได้กัดญาติพี่น้อง ถามจริงๆเถอะ เวลา มันสำคัญมั้ย เราถูกกัดกินเวลา ไปนั่งเฝ้าคนนอนติดเตียงอยู่ ไม่สามารถจะทำอะไรได้แล้ว ช่วยตัวเองไม่ได้แล้ว มีแต่เป็นภาระกัดกินเวลา คนเลี้ยงดู คนดูแลรักษาไปเปล่าๆไปวันๆหนึ่งจะทำไปเพื่ออะไรกันหนอ

เจริญพร

You must be logged in to post a comment Login