บาปและการขออภัยบาปในอิสลาม

• Tweet
• 

คอลัมน์ : สันติธรรม

ผู้เขียน : บรรจง บินกาซัน

(โลกวันนี้รายวัน ประจำวันที่ 1 พ.ย. 67)

คัมภีร์กุรอานบอกให้เรารู้ว่ามนุษย์ถูกสร้างมาในสภาพที่อ่อนแอและไม่รู้ซึ่งเราไม่อาจปฏิเสธได้  ลูกแพะลูกแกะคลอดออกมาจากท้องแม่ได้สิบนาที  พอตัวแห้ง มันก็สามารถยืนและเดินได้ อีกทั้งยังรู้ด้วยว่าแม่ของมันตัวไหนและมันจะเดินไปดูดนมแม่ของมันโดยที่ไม่มีใครสอน

ผิดกับมนุษย์ที่กว่าจะยืนและเดินได้ต้องใช้เวลาแรมปี  หากไม่ได้รับการสอน มนุษย์จะไม่รู้อะไรเลย  ไม่เพียงแต่ร่างกายเท่านั้น  แม้แต่สติปัญญาและจิตใจของมนุษย์ก็ยังอ่อนแอด้วย  นี่คือเหตุผลที่ว่าทำไม  มนุษย์จึงต้องมีกฎและผู้สอนการดำเนินชีวิต

ทุกประเทศมีกฎหมายและกฎหมายของทุกประเทศกำหนดขอบเขตของการปฏิบัติไว้ชัดเจน  ใครละเมิดกฎหมายก็ถือว่าทำผิด ต้องได้รับโทษ  แต่ใครจะได้รับการยกโทษหรือไม่นั้นขึ้นอยู่กับอำนาจของกระบวนการตุลาการในประเทศนั้น

ก่อนโลกมีการออกกฎหมายโดยรัฐบาลหรือรัฐสภา  สังคมมนุษย์มีกฎการดำเนินชีวิตที่พระเจ้าประทานมาเป็นกฎหมายที่ครอบคลุมพฤติกรรมของชีวิตมนุษย์ในทุกๆด้าน  การละเมิดกฎที่พระเจ้ากำหนดไว้ไม่เพียงแต่เป็นความผิดเท่านั้น  แต่ยังเป็นบาปด้วย  ซึ่งในเรื่องนี้บางสิ่งไม่มีอยู่ในกฎหมายที่มนุษย์สร้างขึ้น  เช่น การละทิ้งละหมาด  การนินทาไม่เป็นสิ่งผิดกฎหมายบ้านเมือง  แต่เป็นบาปในกฎหมายของพระเจ้า

ความผิดบางอย่างอาจมีโทษทางกฎหมายบ้านเมือง เช่น การเล่นพนัน การลักลอบผลิตสุรา  แต่เมื่อรอดพ้นสายผู้รักษากฎหมาย  ความผิดนั้นก็ไม่ถูกลงโทษ  แต่ในทางกฎหมายของพระเจ้าถือว่าเป็นบาปที่จะต้องถูกลงโทษในโลกหน้าแม้ไม่ถูกลงโทษในโลกนี้  เพราะความผิดบาปไม่มีอายุความ  ทางรอดจากการถูกลงโทษอย่างเดียวก็คือการได้รับอภัยบาป  และผู้ที่จะให้อภัยบาปได้มีเพียงผู้เดียวคือพระเจ้าผู้ทรงออกกฎหมายและเป็นผู้พิพากษาที่จะตัดสินให้ใครได้รับการให้อภัย

ดังนั้น  ในอิสลามจึงไม่มีการล้างบาปโดยมนุษย์และไม่มีมนุษย์คนใดสามารถยกโทษให้แก่ความผิดบาปที่เกิดขึ้นจากการละเมิดกฎหมายของพระเจ้า  มีแต่พระเจ้าองค์เดียวเท่านั้นที่จะให้อภัยบาปและการได้รับอภัยบาปเป็นเงื่อนไขแรกที่พระเจ้าองค์จะรับใครเข้าสวรรค์

การสำนึกผิดและหันไปขออภัยโทษต่อพระเจ้าในภาษาเรียกว่า “เตาบ๊ะฮฺ” ซึ่งหมายถึงการหันหลังกลับหรือการกลับตัว  คำนี้มาจากพฤติกรรมของลูกสัตว์ที่คึกคะนองวิ่งออกห่างจากแม่  เมื่อเจอสัตว์ร้ายและรู้สึกหวาดกลัว  มันจึงหันหลังวิ่งกลับไปหาแม่เพราะมันรู้ว่าแม่จะคุ้มครองมันได้ ฉันใดก็ฉันนั้น  มนุษย์ทำบาปก็เพราะหันหลังให้พระเจ้า จิงคิดว่าไม่มีพระเจ้าเฝ้ามองอยู่

เนื่องจากพระเจ้าสร้างมนุษย์มาในสภาพที่อ่อนแอ  มนุษย์ทุกคนจึงมีความโน้มเอียงไปสู่การทำบาป  แต่พระองค์เป็นผู้ทรงให้อภัยและรักที่จะให้อภัย  ดังนั้น  พระเจ้าจึงให้โอกาสแก่บ่าวของพระองค์สำนึกผิดและหันไปขอการอภัยโทษต่อพระองค์ซึ่งนบีมุฮัมมัดได้สอนให้มุสลิมรู้ถึงวิธีการขออภัยโทษต่อพระเจ้าตามขั้นตอนดังต่อไปนี้

1. ผู้ทำความผิดบาปต้องรู้สึกเสียใจจริงๆต่อความผิดบาปที่ได้ทำไป
2. นึกถึงบาปที่ทำไปแล้วรู้สึกหวั่นกลัว
3. ทบทวนความรับผิดชอบของตัวเองและปฏิบัติหน้าที่ที่ถูกละทิ้งไปก่อนหน้านี้
4. ปรับปรุงเปลี่ยนแปลงตัวเองโดยการขจัดข้อบกพร่องที่ทำให้เกิดการหลงผิด
5. ขออภัยโทษต่อพระเจ้าและไม่กลับไปทำบาปหรือความผิดนั้นอีก

ถ้าหากใครไม่รู้สึกเสียใจและรังเกียจความผิดบาปที่ได้ทำไปไมว่าจะบาปใหญ่หรือเล็ก ไม่กลัวว่าจะกลับไปยังบาปนั่นอีก และไม่ขอความช่วยเหลือต่อพระเจ้าเพื่อที่จะพ้นจากการหลงผิด การกลับตัวนั้นก็ไม่มีอะไรมากไปกว่าการโกหกกับพระเจ้า

You must be logged in to post a comment Login