ชอบผู้นำสไตล์ไหน

On December 19, 2024

คอลัมน์ : สำนักข่าวพระพยอม

ผู้เขียน : พระพยอม กัลยาโณ

(โลกวันนี้รายวัน ประจำวันที่ 19 ธ.ค. 67)

เมื่อเท้าเหยียบนา พญาเหยียบเมือง เป็นไปตามภาษาโบราณว่า ถ้าผู้หลัก ผู้ใหญ่ ไปเหยียบถึงถิ่น ถึงบ้าน ก็ทำให้ท้องถิ่นนั้นเป็นสิริมงคลอะไรกับชีวิต แต่ถ้าไม่ไป ไม่มา จะรู้สึกว้าเหว่ รู้สึกว่า ถูกทอดทิ้ง เดี่ยวดาย ไม่เกิดความประทับใจ อุ่นใจในผู้นำประเทศ แต่ว่า พูดถึงเรื่องนี้ มันมีคนละสไตล์กัน ระหว่างนายกรัฐมนตรีลุยน้ำ นายกฯแก้ปัญหาเข้าถึงถิ่น เข้าถึงที่ ทั้งๆลุย ทั้งหยุด ขอยกของให้อะไรต่างๆ แต่นายกฯบางคนไม่ทำ แต่ใช้วิชาการบริหารเป็นหลัก

เช่น นายกฯสมัคร สุนทรเวช บอกว่า เราต้องบัญชาการ ไม่ใช่ต้องลงลุยน้ำ แอคชั่น ถ่ายภาพอะไรต่างๆนาๆ นั่นก็เป็นคำตอบ ทำไมไม่ไป ไม่ลงไปให้กำลังใจ ก็ตอบว่า ผมลงไป น้ำมันลดมั้ย น้ำมันจะแห้งทันทีมั้ย ผมอยู่แล้วตั้งหลักบัญชาการ บอกว่า ต้องทำอย่างนั้น ทำอย่างนี้ ให้ผู้ว่าราชการจังหวัด นายอำเภอ ของอะไรต่างๆ แล้วจัดของไปให้ แต่ตัวเองไม่ไปยก ไปส่ง ไปแบก มันเหมือนกับว่า มันขาดความกระชับสัมพันธ์ ปฎิสัมพันธ์ระหว่างผู้นำประเทศกับประชาชน

แล้วแต่ใครจะเลือกเอาสไตล์ไหน แต่คิดว่า ใครดีกว่าใครก็คงยาก เพราะบอกว่า ถ้าลงไปแล้วน้ำแห้งก็จะลงไป ถ้าลงไปแล้วอะไรมันดีทันหู ทันตากับการนั่งบัญชาสั่งให้ทำอย่างนั้น ทำอย่างนี้ แล้วก็ส่งคนไปดูติดตามผลก็ได้อะไรก็แล้วแต่ ตามทัศนนิยม การปฎิบัติการของผู้นำประเทศก็ไม่เหมือนกัน บางประเทศ ผู้นำบ้าอาวุธ จะทำอาวุธ ผลิตอาวุธ ไม่ดูประชาชนอดอยาก ลำบาก ใช้งบประมาณทุ่มเทไปทางอาวุธ นั่นก็เป็นผู้นำที่ดุเดือด

ผู้นำบางคนก็วางแผนอย่างนี้ อย่างนั้น อย่างโน้น ถึงขนาดลงไปอาบน้ำกลางทุ่งนา นุ่งผ้าขาวม้าก็เคยทำกัน แต่จะถามว่า แบบไหนดีที่สุด อยาก อย่างพล.อ.เปรม ติณสูลานนท์ สมัยที่เป็นนายกฯ ท่านก็ไม่ค่อยได้พูดมาก เคยได้รับฉายา เตมีย์ใบ้ ที่จริงแล้วท่านพูดน้อย แต่ก็ทำงานหนัก ทำจนมีชื่อเสียงความเป็นนายกฯ อยากจะหยุดแล้ว แต่ประชาชนก็ยังเรียกร้อง นักการเมืองก็ยังสนับสนุนให้เป็นต่อ เป็นได้ถึง 8 ปี

เรื่องนี้จะบอกว่า ของใครดีกว่ามันก็อยู่ที่ว่า ประชาชนแบบไหน ชอบแบบไหน บางคนก็คิดได้ว่า ถ้าลงไปเหยียบแล้วน้ำมันลดลงวูบวาบก็น่าไป แต่ว่า เป็นความคิดที่สวนทางกับบางท่าน บางคน แล้วมีคนวิพากษ์วิจารณ์ว่า ไปแล้วทำให้เจ้าหน้าที่ต้องพะว้าพะวง คอยต้อนรับอะไรต่างๆ มันได้อย่าง เสียอย่าง ยังไงก็ไม่มีของใครดีเลิศ แต่ขอให้เจตนาในการห่วงใยที่จะช่วยเยียวยาให้เขาได้ยิ้มได้ อย่างที่นายกฯพูดว่า เห็นรอยยิ้มแล้วก็ต้องยิ้มต่อไปให้ได้ อย่าให้หน้าย่น น้ำตาล้นแก้มมันก็ไม่ไหว

เอาล่ะ ในที่สุดแล้วที่รอคอยกันได้ไป แต่จะให้ไปได้ทั่วทั้ง 10 จังหวัด 5 จังหวัดก็คงลำบาก ก็หวังว่า ความชื่นใจในระดับหนึ่งได้เกิดขึ้นแล้ว ต่อไปก็ต้องเรื่องเงิน 9 พันบ้าง ที่จะได้กัน ซึ่ง 9 พันนี่ก็แก้หิวได้ มีอาหารในครัวเรือนได้ ต้องเรียกกันว่า ปลดทุกข์ได้เปราะๆกันไปดีที่สุด อย่าปล่อยให้ประชาชนทุกข์มาก เขาบอกว่า ทุกข์มากก็ไม่ไหว เดี๋ยวก็ไปไม่รอด

เจริญพร

Featured